Işığın yükseldiği topraklarda

Sessizliğin aynı zamanda hakikatin dünyaya yayıldığı Medine kentindeydik... Kavurucu sıcağa rağmen insanlar başı öne eğik, mahçup bir ifadenin yüzlere yansımasıyla ve sessiz adımlarıyla kutsal topraklarda dolaştığına da şahit olduk... Titrek dudaklarıyla ellerini açıp Allah'ın sevgilisi huzurunda dua eden insanlar sadece af isteyebiliyordu... Ve gözyaşları içerisinde ibadet ediyordu... Kuru gürültüden, hayalden ibaret yalan dünyanın diğer kentlerinde sadece dünyalık için koşuşturan kalabalıkları da hatırlayınca Medine'deki huzur daha iyi anlaşılıyordu... * Medeniyetin dünyaya yayıldığı huzur dolu Medine kentinde Yüce Allah'ın sevgilisi Sevgili Peygamber Efendimizin huzurunda olmanın mutluluğunu tarife ise kelimeler yetmiyordu... Kutsal topraklara gelenlerden kimileri takke, hurma, zemzem, tesbih ve seccade götürmeyi mesele yapıp telaş yaşarken, kimileri de asıl meselenin Sevgili Peygamber Efendimizin o güzel ahlakından da nasiplenebilmek olduğunu ve neden nasiplenemediğimizi mesele yapılması gerektiğini hatırlatıyordu... Işığın dünyaya yükseldiği bu topraklarda hakikat insanın yüreğine bir taş gibi, bir daha yerleşiyordu...