Kaybedenler kulübü

Siyaset sanki herkesin ruhuna işlemiş... Cami avlularında, şadırvan başlarında, meyhane ve kahvehanelerde dahi sabahtan akşama kadar siyaset konuşuluyor... Körleştirilmiş insanlar... Yazarlar ise; herkes bir yerinden siyasete bulaşmış... Siyaset olmasaymış galiba kimse yazacak bir mevzu bulamayacakmış gibi... Siyasetsiz yazı yok... Yazar, olduğunu söyleyen kaç kişi hastane ve adliye koridorlarında halkın acılarına şahit olabilmiş... Fildişi kulede yazarlık medyaya hakim olmuş... Ya savunuyor ya da eleştiri sınırlarının ötelerinde daima birilerine hakaret ediyor... * Bir yandan milyonlarca araç İstanbul'u zehirleyip duruyor, diğer yandan otomobil ve petrol şirketlerinin reklamlarından geçilmiyor... Kültür Başkenti unvanını alan bu tarihî kentin cadde ve sokaklarında ya bir polis ya da bir zabıta aracı cirit atıyor... Sabahtan akşama kadar hâlâ ilkel metotlarla çevirme ve radar uygulamaları yaparak yolları tıkayanları galiba kimse görmüyor... Varsa yoksa siyaset... * Bu kentin insanları kazanmak için çırpınıp dururken kaybedenler kulübüne üye edildiklerinin farkına dahi varamıyor... Millet ve memleketin derdi artık muhabirlerin günlük rutin haberleriyle geçiştiriliyor... Bir yılda milyonlarca haber servis ediliyor da ne oluyor, ne değişiyor? Koca bir hiç... Adam, dört çocuğu öldürüp gömüyor, ülke idamı tartışmaya dahi başlamadan, Avrupa Birliği'nden söz ediliyor... * Dalkavukluk galiba her dönemde geçerli akçe. Dik durmak ise tarihin her devresinde başın belası. Kimsenin onuncu köye gitmeye cesareti yok... Kimse doğruları söyleyenleri sevmiyor... Yazanları ise kimse ciddiye dahi almıyor... Doğruları söyleyen ve yazanlar gerçeklerle yüzleşebilecek cesareti olan adamlardır... Sabahtan akşama dek siyaset konuşarak zaman tüketenler daima kazananlar safında yer alarak yaşarken, ülkenin ve milletin derdiyle dertlenenler ise kaybedenler kulübünde ömür tüketiyor...