Kuyruklara basılınca

'Kediler kuyruğuna basılana kadar uysaldır, sevecendir' derler... Günümüz dostluklarına benziyor. Kırk yıllık dostunuzun 'menfaat' kuyruğuna eğer bastıysanız, düşmanın dahi yapmayacağı kötülüğü, size gözünü kırpmadan yapar. 'Aslan pençesini' acımadan vurur. Ölen dostların sayesinde cenaze namazında zoraki buluşmalarda bile sırtını döner. Bir gün öldüğünüzde tabutunuzun önünde dikilip 'ben de dostunum' der. Öldükten sonra dostluk, işe yarar mı? * Dost kalabilmek için kendinizden taviz vermek ve görevinize ihanet etmeniz gerekiyor. Nerden çıktı dostluk masalı? diye sorulabilir. Arı Hareketi'nin geçtiğimiz hafta 'Türk Toplumu ve Sosyal Sermaye' adlı bir araştırmasının sonuçlarına baktığımda, birbirimizi ziyaret etme oranının bir hayli yüksek olduğunu görünce; peki dostlar nerede? dedim kendime. * Boş vakit etkinlikleri; Evde misafir ağırlamak, yüzde 80.4 Başkalarına misafirliğe gitmek, yüzde 73.6 Siyaset tartışmak, yüzde 35.4 Birbirimize çok gidip geliyoruz, buluşuyoruz da peki neden cinayetlerde, hırsızlık suçlarında birinci sıralardayız? Bu kadar gidip gelmezsek, daha aşağı sıralara düşer miyiz? Boşa vakit geçiriyoruz. * İnsanların birbirine güven dereceleri; Ailesine, yüzde 94.4 Tanıdığı insanlara, yüzde 33.3 Hemşehrilerine, yüzde 23.3 Peki ailemiz dışında başkalarına neden güvenmiyoruz? Güven söz konusu olunca, ailenin dışındaki gruba giren dostlara güvenmediğimiz sonucu ortaya çıkmıyor mu? * Kırk bin çeşit dostluğun yaşanmasına rağmen, bir türlü dost kazıklarından kurtulamayışımızın hikmetini anlayabilmiş değilim. Gerçek dost, karşılık beklemeden seven değil midir? Kedi dostluğu gibi kuyruğa basılıncaya kadar mıdır, dostluk? Hazreti Mevlana son noktayı koymuş; -Hatasız dost arayan dostsuz kalır... Hatalı dostlarla hayat sürdürülecek gerçeği iliklerimize kadar işlemiş. Oysa; başkalarının bana ne kadar dost olduğu önemli değildir, başkalarına ne kadar dost olduğum çok daha önemlidir...