Methiye masalları

'Dedikodudan' ibaret bilgiyi artık yayınlamakta ustalaşan medya, 'doğru duruş' sergileyenlere karşı bile kendilerini 'dürüst adam' dan saydırmayı başarıyor... Dünyada dürüst bir adamla ilgili her gün beş dalkavuk yanlış bilgi yaysa, en sonunda dürüstler bile dalkavukların söylediklerine, 'ateş olmayan yerden duman tütmez' atasözündeki gerçeğe sığınarak dedikoduya inanabiliyor... Ve dürüst bir adam daha defterden silinebiliyor... Sonuçta; bu oyun her sabah göz önünde oynanıyor! Biri de çıkıp; her duman çıktığı yerde bir ateşin varlığına inanmak mecburiyet ise iftirayı nereye koyacağız? sorusunu soramıyor. * Bilgi kirliliğinin zirvede dolaştığı ve adına da iletişim çağı denilerek 'methiye masalları' anlatılan günümüzde haliyle her bilgi; teyit edilmeye, yüzleştirilmeye ve araştırılmaya muhtaç ediliyor... Tarih; misallerle dolu... Ali Said, kaleme aldığı Saray Hatıraları adlı eserinde şu bilgiyi naklediyor. Saraydan sızma iftiraların zamanın basınında sürekli yer almasından bunalan Sultan İkinci Mahmud Han, bazı vekil ve yakınlarıyla birlikte Sultan İkinci Bayezid Han'ın kabrini ziyarete gidiyor. Ve kabir başında; "Zamanın vekilleri onu veli mertebesine çıkarıp ve o lakapla unvanlandırmışlardır. Şimdiki vekiller ve yakınlar da beni deli ettiler" diyor. * O dönem; dalkavuk vekiller sabahtan akşama dek sultanlarla ilgili yalan ve iftiraları İstanbul sokaklarında dağıtım yaparken, ülke büyük bir kötülüğün illetine kapılıyor... O illet de şu; yazılan ve söylenen ilk söz nedense daima doğru kabul ediliyor... Siyasetin; iftira ve karalamadan ibaret bir sanat olduğuna inananlar o günden beri siyaseti bu taktikle yapıyor ve yapmaya devam ediyor... Sultanlar, nihayetinde bir taht kaybediyor... Ya ülke? Bu ülke; masalını ve kahramanlarını kaybettiği günden beri nedense methiye masallarıyla büyütülen karton kahraman arayışından bıkıp usanmıyor.