Nankörlük üzerine

Diyordu ki; "Dünyanın nimetleri bir tek şey için yaratılmıştır... O da insan için... Yaradan yarattığı insana çok büyük kıymet vermiştir... Ama hangi insan? Elbette kendisine inanan insana... Kendisine inanmayanları ise nankörler kalabalıklarından saymıştır." Aradan günler gelip geçti... Kütüphaneme gözatınca rastgele karıştırdığım kitapların arasından Tolstoy'un 'Çocukluk' adlı eserini seçtim ve başladım bir daha okumaya... Kitabın ilerleyen sayfalarına gelince aşağıdaki paragrafla karşılaşınca şaşkına döndüm... * "Ders odasına dönen Karl İvanoviç, köşeden çıkmamı ve ders için defteri hazırlamamı emretti. Her şey hazırlandıktan sonra, o taviz vermez bir eğitimci tavrıyla koltuğuna oturdu. Derinlerden geldiği duygusunu veren bir sesle, şunları yazdırmaya başladı: Günahların en büyüğünü... 'Yazdınız mı?' Biraz durakladıktan sonra, ağır ağır enfiyesini çekti ve devam etti: -En büyük nankörlüktür. Son kelimeyi yazdıktan sonra arkasını bekliyormuş bir yüz ifadesiyle ona baktım. Belli belirsiz bir gülüşle: Nokta, dedi ve sert bir işaretle defterimizi istedi." * Düşündüm, kaç eğitimci hayata dair sırları öğrencilerine ifşa ediyordu? Kaç öğretmen hayattaki en büyük günahları anlatıyordu? Büyük günahların anlatılmasına uzun bir ara verildiği için ülkede bu yüzden; terörist, kapkaçcı, hırsız, dolandırıcı, yalancı, kumarbaz bitmiyor... Üzerinde yaşadığı ülkenin nimetlerinden istifade edenler nankörlükleri yüzünden iflah olmuyor... OKS, LGS, ÖSS der'ken ardından KPS gibi seçme ve seçilme yarışlarına kendilerini kaptırıp giden bir-kaç nesil, sınav maratonunda heba olup gözlerimizin önünden akıp gidiyor... Sınav kazanamayanlar hayatın acımasız gerçeği ile yüzleşmek zorunda kalınca, gerçek ile başedemeyince de en kolay yoldan adam olma yolunu tercih ediyor... Dünyanın en tehlikeli insanı; kendini değersiz hisseden, ölçüsüz, kimliksiz, sahipsiz ve vatansız olanlardır. Çünkü kaybedecek bir şeyleri yok!