Nereden nereye...

Irak'ta bir devlet başkanının idamının ardından, dünyadaki tartışmalara baktığımda konunun özünden uzaklaştırıldığını görünce, 'gaflet' denilen illetin ne olduğunu bir daha anladım... Alınması gereken derslerden yine kaytarıldığını görmek elbette çok üzücü... Irak'a defalarca gittim... Tarık Aziz'in diplomatik kurnazlığına, Taha Yasin Ramazan'ın kibirli duruşuna, Muhammed Salih'in saflığına, Es Sahaf'ın velvelesine, Tıkrit'te İzzet El Duri'nin haşmetine ve Saddam Hüseyin'in esrarengizliğine şahit oldum... * Bağdat'ta El Mansur Oteli'nde Tarık Aziz'e Baş Başa programımda 'Saddam Hüseyin bir gün ölürse, Irak'ta neler olur?' diye sorduğumda; - Bu ülkenin bağımsızlık mücadelesi kişilerin varlığına bağlı değildir... Elbette bir gün hepimiz öleceğiz. Saddam da bir gün ölecek... Ama Irak'ın bağımsızlık mücadelesi ebediyen sürecektir, cevabını verince sadece güldüm... * O saraylar... O tanklar... O silahlar... O heykeller... O devrim muhafızları... O çığlık atanlar, üstünü başını paralayanlar, ağlayan kadınlar, çocuklar, yaşlı insanlar ve ellerindeki silahları ateşleyen gençler, cadde ve sokaklara Saddam resimlerini asanların hepsi bir anda yok oldu... Saddam darağacında iken, hiçbiri yoktu... * Saddam iktidarda iken etrafında pervane olan ama darağacına giderken; O sanatçılar... O bestekârlar... O diplomatlar... O hakimler... O savcılar... O valiler... O emniyet müdürleri... O danışmanlar... O gazeteciler... O muhaberatçıların hiçbiri yoktu... * O devlet başkanları... O ittifaklar... O silah satanlar... O kavga ettirenler. O savaştıranlar... O petrol alıp satanların hiçbiri yoktu... Bir idamın ardından kayboldular. Saddam'ın idamının ardından, devlet yönetenlerin dersler çıkartması gerekli ve kendilerine; "Ne oldum değil, ne olacağım demeli" atasözünü fısıldamalı... Ve 'nereden nereye' diyerek düşünmeli...