Sudaki gölgeler

Aynalara bakıp da kendi kendimize 'daha iyi bir adam olmalıyız' sözünü vermiyoruz. Öfkeyle doldurulmuş sokaklarımız... Kurşunlar âdeta nöbet tutuyor meydanlarımızda... Barut kokuyor yine dağlarımız... Rahmetli Tarık Buğra ağabey sürekli diyordu: "Unutmak beyin kanseridir..." Evet, her şeyi çabuk unutuyoruz... Bin yıldan beri bu topraklarda kardeşce yaşarken, sürekli fitne oyunlarına yenik düşürüldüğümüzü biliyoruz ama yine de unutuyoruz... Unutuveriyoruz işte... * Barışalım deniliyor ama kiminle? Gandi diyor ki: "Sıkılmış yumruklarla el sıkışamazsınız!" Dostları unutmak vefasızlıktır ama düşmanı hatırlayamamak da büyük bir gaflettir. Kör kuyulara yüzyıllardan beri düşmekten bıkıp usanmadık... Ve hiç yorulmadık... Daha dün kavgalarına bizleri taraftar eden sularımızdaki gölgeler aynı oyunu bugünlerde bir daha sahnelemeye çalışıyor... Biz hâlâ uyanamıyoruz... Neyin ne olduğunu bilmeden kamplara bölünüyor, hesapsızca slogan atıyoruz... Taraf olma ihtiyacı hissederken, kırıyor ve eziyoruz... * Bir dönem sessiz direnişin simgesi sayılan Gandi ne güzel özetlemiş: "Her sabah kalktığım zaman kendi kendime şöyle söz veririm: Dünya üzerinde vicdanımdan başka kimseden korkmayacağım. Kimsenin haksızlığına boyun eğmeyeceğim. Adaletsizliği adaletle yıkacağım..." Sanki biz her sabah vicdanlarımızdan kaçıyoruz... Oysa başkalarından korkuyor sanki vicdanlarımızla dalga geçiyor gibiyiz... Her sabah kimi daha çok kandırabilir, avutabilir, sinirlendirebilir veya kiminle savaşabilirim? sorularını düşünerek evden çıkıyor gibiyiz... En büyük düşman sudaki gölgeler değil... Dışımızda hiç değil, düşman içimizde... Her sabah evden çıkmadan aynalara bakarak iyi bir adam olabilmek için kendimize söz vermeliyiz... Başkalarını aynalara bakmaya davet edip duracağımıza, önce kendimize kendi aynalarımızda bakmalıyız. İki metrelik çukura girdiğimizde başkalarına gönderdiğimiz ayna davetiyeleri bize sorulmayacak, kendimizin aynalara ne kadar bakıp bakmadığımız sorulacak...