Tek kişilik dram

Kimse ne aldatılacak kadar küçük... Ne de kimse aldatacak kadar büyük... Mesele; her şeyini yüreğinde taşıyan ve yaşayan küçük bir çocuk olmayı arzulayanların sayısının gittikçe azalıyor ve tek kişilik dramların artıyor oluşu... * Kimse ne sevecek kadar büyük... Ne de kimse sevemeyecek kadar küçük... Mesele; ne kadar sevildiğini merak etmenin ötesinde, ne kadar sevdiğinin muhasebesini yapanların sayısında düşüşlerin yaşanması... Kimse yaşadığı hayata dürüstçe davranmıyor... * Kimse ne kandıracak kadar kötü... Ne de kandırılmayacak kadar iyi... Mesele; güç koridorlarında hiçbir şeyin yiğitçe olmaması... * Ne kimseyi ağlatacak kadar zalim... Ne de başkalarını güldürecek kadar palyaço... Mesele; gülerken de, ağlarken de samimiyetten dem vuranların samimiyeti unuttuğu. * Ne dünü hatırlamayacak kadar vefasız. Ne de yarınları iple çekecek kadar hayalperest. Mesele; bugünü 'adam' gibi yaşamak isteyenlerin uğradığı 'gıcıklık'... * Ne yaşamı bir külfet bilecek kadar isyankâr. Ne de ölümden kaçacak kadar günahkâr. Mesele; ölmeden ölebilmeyi başarmak istemeyenlerin bir koro halinde gürlemesi... * Hayat denilen sadece 'hece taşı'nın üzerinde yazan tek kişilik bir dramdan ibaret... Doğum ve ölüm arasında geçen ama kısa, ama uzun. Sadece bir yolculuk... Elbette her yolculuğun muhasebesi insanların kendi avuçlarında. Yol ve yoldaşlar ve kaptan çok önemliydi. Ve kaptana teslimiyet... Teslim olmuş gibi gözükenler, aslında teslimiyete direnenlerdi. Akıbetleri ise, tek kişilik bir dramdan öte 'bir şey' değildi. Bir gün herkes; bir varmış, bir yokmuş olacaktı...