Ve bir sabah...

Bir sa­bah gü­neş; yü­zü gö­zük­me­yen düş­ma­nıy­la sa­va­şan dün­ya­nın düş­tü­ğü ha­le bir kez da­ha şa­hit­lik edi­yor­du... Ha­ya­li pa­ra ta­cir­le­ri­nin ha­yal sa­ta­rak kur­duk­la­rı kâ­ğıt üze­rin­de­ki im­pa­ra­tor­luk­la­rı çö­kü­yor­du... İf­las­lar ar­tı­yor, bi­ri ona kat­la­ya­rak ya­pı­lan, bir­bi­ri­ne bağ­lı saa­det zin­ci­ri ko­pu­yor­du... Yüz bin­ler­ce in­san iş­siz ka­lı­yor­du... Dev­let­ler kar­şı­lı­ğı ol­ma­yan tril­yon­lar­ca pa­ra­yı ba­sı­yor ve dev şir­ket­le­rin ka­sa­la­rı­na sü­rü­yor­du... Ve hâ­lâ; ha­ta­yı ne­re­de yap­tık­la­rı­nı an­la­ya­ma­ya­cak ka­dar hırs­lı ap­tal­lar­la do­lu bir dün­ya ol­du­ğu­nu gö­rü­yor­du... * 'Ka­zık­la­na­rak' şem­si­ye al­dık­la­rı­na uya­nan ka­la­ba­lık­lar, şem­si­ye­le­ri pa­ra ta­cir­le­ri­nin gök­de­len im­pa­ra­tor­luk­la­rı­nın ka­pı eşik­le­ri­ne bı­ra­kı­yor­du... Son im­pa­ra­tor­lar, gök­de­len­le­rin­den ka­çı­yor­lar­dı... Asan­sör eko­no­mi­yi yö­ne­ten bor­sa­cı­lar da na­sip­le­ri­ni alı­yor­du... Kriz­le, tril­yon­lar­ca do­lar uçup gi­di­yor­du... Mat­ba­alar; do­lar, ster­lin, eu­ro ba­sı­yor­du... * Oy­sa bir za­man­lar, mil­yon­lar­ca do­lar­lık bom­ba­lar ma­sum in­san­la­rın ka­fa­sı­na atı­lı­yor­du... Ço­cuk­lar el­siz, ayak­sız, an­ne­siz ve ba­ba­sız ka­lı­yor­du. Bi­ri­le­ri ağ­lar­ken, bi­ri­le­ri gü­lü­yor­du... Pa­ra­nın ba­ron­la­rı ise Ma­li ada­la­rın­da ma­li­yet he­sap­la­rı ya­pı­yor­du... Zu­lüm fır­tı­na­sı­nın ge­ri dö­nüp ken­di­le­ri­ni vu­ra­ca­ğı­nı he­sa­ba da­hil et­mi­yor­du! Ne di­yor­du Şeyh Ede­ba­li; 'in­sa­nı ya­şat ki, dev­let ya­şa­sın!' Kim­se din­le­mi­yor­du? Duy­mu­yor­du... Oy­sa, zen­gin ül­ke­ler, ka­zan­dık­la­rı­nı adam gi­bi pay­la­şa­bil­sey­di. Fu­ka­ra­yı ka­zık­la­ma der­din­den vaz­geç­sey­di, ağ­la­ya­nın ma­lı­nın gü­le­ne yâr ol­ma­ya­ca­ğı da gö­rü­le­cek­ti... Bir va­ril pet­rol için sa­vaş­la iş­gal et­tik­le­ri ül­ke­ler­den el­de ede­cek­le­ri pa­ra­nın mil­yon­lar­ca mis­li­ni bir sa­bah ba­tı­rı­yor­du... Eğer, in­san­lı­ğın mut­lu­lu­ğu­na, fu­ka­ra­lı­ğı­na, aç­lı­ğı­na on­da bir büt­çe ay­rıl­sa ve pay­la­şı­la­bil­sey­di, bel­ki bu fe­la­ket ol­ma­ya­cak­tı... La­kin, bir sa­bah, kı­za­ran yüz­ler ar­tık gö­rü­nü­yor­du...