Yaşamanın gayesi

'Siyaset ve sporda dün yoktur' sözünün hayatın acımasız bir kuralı olduğunu hep duyardık ama perşembe günü Kayseri'de bu kuralın acımasızlığıyla bir daha karşı karşıya kaldık... BJK, Türkiye kupasını kaybetseydi tribünler 'yeter' diye bağırmaya endeksliydi... Kupa kazanılınca 'en büyük Beşiktaş' denildi... Biz niye böyle olduk? Bir gazeteyi tirajıyla, bir televizyonu reytingiyle, bir siyasi partiyi oy yüzdesiyle, bir spor takımını aldığı sonuçla, bir şirketi bilançosuyla, bir öğrenciyi karnesiyle, bir insanı kariyeriyle değerlendiriyoruz... Peki; kalite, amaç ve aidiyet duygusu nereye konuldu? Dünya, gittikçe sonuca endeksli yaşıyor... Düne dair her şeyi silip atıyor... Ve güneş batınca dün anlamsızlaştırılıyor... Sonuca endeksli bir anlayışla hayat tüketenler merhametten yoksundur... Kendilerine gösterdikleri merhameti başkalarına asla göstermeyenler; sanki, daima başarılı olmuş ve hiç mağlubiyet duygusu yaşamamış gibi bir duruş sergiliyorlar... * Bir dost diyordu ki; - Hayatın acımasızlığını paranın esiri olandan, hayatın güzelliğini ise parayı esir edenden öğrenebilirsin... Paranın esiri olanlarda dostluk, merhamet, vefa sadece bir kelimeden ibarettir... Parayı esir alanlar ise dostlarına merhametlidirler... Bu esarete bir de 'başarı' eklendi... Mutluluğun başarıya endeksli bir hayattan geçtiğine inananların en büyük mutsuzluk ve korkusu; başarısızlık... Ölüm, bütün başarı ve kazançları bir gün silip atacak ve sıfırlayacak... Başarı ve kazançların tek nedenini soracak; - Niçin? * Epiktetos, filozofların sahip olduğu güçleri şöyle sıralıyor; - Hiçbir zaman hayal kırıklığı yaşatmayan bir arzu; hiçbir zaman başarısız olmayan bir kaçınma duygusu; düzenli bir çaba; vazgeçilmeyen bir karar verme öngörüsüdür... Hayatta en büyük başarı ve kazanç; yaşama gayesi ve yaşama biçimidir... Gerisi hikâyeden ibarettir... Yunus Emre ve Hazreti Mevlana'nın ne şirketleri ve ne de paraları vardı... Onlardan geriye hiç kimseye ne para ve ne de şirket kaldı... Bize yaşam gayeleri ve yaşama biçimleri ve unutulmayan sözleri kaldı...