Yazar, ne yazamaz

Eskiden 'akil adamlar' dan oluşan yazarlar vardı. Okuyucularını yazılarıyla doğru bilgilendirme yapar, 'akılsız adamlar' ın piyasaya sürmek istedikleri fikirlere karşı da savaş açardı... İnternet ortamında herkes yazar olunca kim okuyucu kim yazar belli değil... Kimse okuyucu olmak istemyor... Herkes yazar olmayı istiyor... Yazarı olan bir ülkede de elbette sabah çok geç oluyor... 'Ağzı olan konuşuyor' sözü yerini 'kalemi olan yazıyor' anlayışına bıraktı... * Yazarlar 'ahlak bilimci' değildir... Kimin neye inandığıyla ilgili değil, neyin doğru oluşuyla daha çok ilgilidir... Köşesinde küfür ve polemikten uzak durur ve eleştirinin başına kendini koyar... Yazar, propagandist değildir... Bir fikrin teröristi ve deli gömleklerinden ibaret izm'lerin esiri değildir! Yazar; halkı birleştirendir, kamplara bölen değil... * Montaigne diyor ki; - Size bir şey ispat etme iddiam yoktur. Elimden geldiğince size beni anlattım. Bana hak vermenizi ya da yargılamanızı istemiyorum. 'Okuyucusunu kendisi gibi düşündürme kaygısından daima uzak durmalı' diyen Montaigne gerçek bir yazarın başkalarından önce kendini yazması gerektiğini söyler... "Ne gülüyorsunuz anlattığım sizin hikâyeniz" diyen yazar değil " Gülebilirsiniz çünkü kendi hikâyem!" diyebilecek kadar cesur insanlar yazardır...