Yokuştaki demokrasi

Dilim varmıyor söylemeye, ama bir kez olsun diyorum ki, bize masal yerine keşke gerçekler anlatılsaydı. Ali Baba ve Kırk Haramiler masalları ile büyüyen bir neslin gelip vardığı durağın adı; demokrasi yokuşu... Gözyaşı medeniyetinin mağdur ve saf yanlarına sığınıp masallarla avunan ve avutanların sonu hüsranla bitti... Yokuşta bekleyen, bekletilen bir demokrasinin çocukları olduklarını her geçen gün daha iyi anladılar. * 'Demokrat' olduğunu iddia edenler, eski düşüncelerinin tedavülden kalktığını görünce, 'değişim' masalı adı altında piyasaya sürecekleri yeni gerçekler peşinde koştuklarını bir türlü itiraf edemedi. "İnsanlığı aldatanların ayıpları bir gün tarihin sayfalarına not edilecek" ve kimin kim olduğu elbet bir gün bilinecek... Kemal Tahir diyor ki; "Yeni gerçekler arıyoruz demek, eski inançlarımızla, yani yüzde yüz gerçek saydıklarımızla sahici gerçeklerin bir ilintisi kalmamış demektir" Gerçeklerden sürekli kaçmayı yeğleyenler, yüzleşmekten korkup romantik mağdur kalmayı tercih etti. * Yokuşlarda kalan demokrasiyi kurtarmak yerine, demokrasinin sırtından kendilerini kurtarmanın hesaplarını yapanlardan demokrasi kurtarılmadığı müddetçe, demokrasi daha çok yokuşlarda kurtarılmayı bekler... Çünkü; zoru görünce, ya başkalarına havale ya da ihale etmekte ustayız.