Mantıksızlığın mantığı
Şu güzelim ülkem insanının mantığına, daha doğrusu mantıksızlığına akıl erdiremiyorum bir türlü. Bizim gazete binasının güney kanadı tarafına bir cadde iniyor yukarıdan aşağıya doğru. "İniyorsa iniyor, bana ne" demeyin! Var, hem de tahmininizin fevkinde ilgisi var sizinle bu caddenin! Hikayesini dinleyin hele bir! Caddeyi enlemesine kesen çukur sebep oldu aslında bu hikayenin kaleme alınmasına. İSKİ mi kazdı, Türk Telekom mu, yoksa İGDAŞ mı bilmiyorum ama biri gelip kazmış asfaltı fi tarihinde. Bu kurumların çalışma sistemleri üç aşağı beş yukarı belli. İşini gören, kazdığı toprağı çukura doldurup gider. Toprak bu yahu, asfalt gibi sağlam değil ki. Birkaç araç geçti mi, hemen çöküveriyor tabii. Ağzı göğe açılmış kara bir delik. Üstüne üstlük, kocaman. Cadde, trafiği yoğun bir cadde. TIR, yük kamyonu, servis aracı... ne varsa geçiyor. Onca aracın girip çıktığı çukur; oluyor sana bir uçurum!.. İşi gücü bıraktım. Her gün gelip uçurumun kenarında yaşananları seyrediyorum. Şamatası çok çünkü. Yukarıdan gelen araç hooop çukura giriyor ve ardından gümmm! Altı vuruyor yere. Koltuğundan sıçrayan sürücünün ekşiyen yüzünü görmek lazım. El kol hareketlerinden; burayı bu hale getirenlere verip veriştirdiğini anlamak için vücut dili uzmanı olmaya filan gerek yok. En galiz küfürleri peş peşe sıraladığı belli. Kolay değil tabii, aracı büyük darbe yedi adamın. Böyle bir felaket yaşamış birisinden ne beklenir? Evvel emirde inip aracın altına üstüne bakması, değil mi? Sonra da ilgili yere telefon edip "Yolda böyle bir arıza var" diye haber vermesi. Ne gezer. Çukurdan çıktı ya, öfke de bitiyor! O geçiyor, diğeri geliyor. Görüntü aynı. Tavana vuran kafa... yuvasından fırlamış göz... titreyen el... sövüp saymanın bini bir para... Nereye kadar? Çukurdan çıkıncaya kadar! Çukur biter bitmez çile de bitiyor, öfke de. Kimsenin durup oraya iki taş attığını görmedim. Çıkan gidiyor!.. Traktör hariç her araç darbe alıyor halbuki. Belediye otobüsleri, resmi ve özel araçlar, hatta trafik polisi... İşini yap be arkadaş Bendeniz rastlamadım ama kim bilir, belki belediye başkanı bile geçmiştir oradan!.. Bir Allah kulu, ilgili mercii arayıp da "Burası bir gayya kuyusu olmuş. Çaresine bakın" demiyor. Geliyor, darbeyi yiyor, yüreği ağzına geliyor ve gidiyor!.. Bu tepkisizliğin, daha doğrusu fevriliğin ne manaya geldiğini anlayamıyorum doğrusu. Olay anında bağırıp çağırıyor, ondan sonra da hiçbir şey olmamış gibi yoluna devam edip gidiyor adam!.. O kadar öfke neye yaradı? Çukur olduğu yerde duruyor... Öfke dersen hepsinde var. Sövüp sayma yine öyle. Fakat, iş çukurun oradan kalkmasına geldi mi, kimse bir şey yapmıyor. Bu davranış biçiminde hiç mantık var mı? Akıllı insan böyle davranır mı? Varsa yoksa duygusallık. Bağır, çağır ve her şey orada kalsın. Bu deli doluluk salt çukurlarda kalsa yine iyi. Kalmıyor ki. Toplumun bir nevi alışkanlığı olup çıkıyor!.. Bu gibi meselelere tepki koymayan ülkem insanı, aynı zamanda art niyetlilere çanak tuttuğunun farkında mı acaba? Eline fırsat geçen devletin parasını eşine dostuna peşkeş çekiyor. Atı alan Üsküdar'ı geçtikten sonra ah vah eden çok oluyor ama para etmiyor bu yanıp yakılmalar! Varsa yoksa bağırıp çığırma. Bir siyasetçi olur olmaz bir yerde milletin damarına basan bir laf etmeye görsün. "Vay, sen misin bunu söyleyen" diye ayağa kalkıyor ahali. Sonuç belli. Kap kacak kırılıyor ama kimse kalkıp o sözü sarf edeni protesto etmeyi düşünmüyor. Hele, "Benim ödediğim vergiyi sen nasıl böyle çarçur edersin?" diye sormak kimsenin aklının ucundan dahi geçmiyor. Tamam, duygusal bir milletiz ama her şeyin bir haddi hududu var be arkadaş. Üstünde yürüdüğün kaldırım rezalet, yol yol olmaktan çıkmış, hava kirliliği seni zehirliyor... Verdiğin tepki belli. Söv, say ve geç git! Bunu ancak, çaresiz insanlar yapar. Bir de sivil toplum örgütlenmesini tamamlayamayanlar tabii!.. Not: Bir önceki yazımda "GAP'ın tamamlanması için 80-100 milyar dolara daha ihtiyaç var" şeklinde bir ibare geçiyor; yanlış. Doğrusu, 8-10 milyar dolar olacaktı.