Bahçemizin kurtları

Meyve sepetinin başına oturmuştu adam. İçinden bir elma seçiyor, kabuğunu soymadan dörde bölüyor... Bu parçaların çoğunda gözüken kurtlu kısımları bıçağıyla çıkarıyor... Ve ancak ondan sonra bir tabağın içinde biriktiriyordu. İşte bu dilinmiş, delinmiş, oyulmuş, küçüklü büyüklü elma parçalarını gören misafir kız; -Baban ne yapıyor? Dedi. O kestiği elmalar kurtlu, öyle değil mi? Bahçe sahibinin kızı, sevinç içinde; -Eveet, diye cevap verdi arkadaşına. Gözleri ışıldıyordu. -Gerçekten de, biz ne kadar şanslıyız, değil mi? Dedi. Çünkü bahçemizde kurtlarımız var. Bizim için çalışıyorlar. Ağaçlarımıza çıkıyorlar... Meyvelerin birer kenarlarından deliyorlar, sonra ta en derinlerine kadar girerek, sanki bize; "Ben bunu kontrol ettim, içinde ilaç veya zehirli kimyasallardan yok, güvenle yiyebilirsiniz" diyorlar... Gördüğün gibi, babam da kontrol edilmiş elmaları bizim yiyeceğimiz hale getiriyor... * Misafir kızın kafası biraz karışmıştı şimdi. Çünkü şu tabakta biriken küçüklü büyüklü parçalar hem rastgele kesilmişti, hem de televizyon reklâmlarında, süpermarketlerin raflarında veya çeşitli davetlerdeki yemek masalarında gözüken iri, pürüzsüz, parlak elmalara benzemiyordu... Merak ettiği şeyi, yani neden bu elmaların kurtlu olduğunu, neden ağaçları ilaçlamadığını ve onları doğrayıp neden şu tabakta biriktirdiğini sordu bahçe sahibine... Ancak o zaman başını elmalarından kaldırdı adam ve mütebessim bir çehre ile kıza sordu: -Neden ilaç atıyorlar elmalara? -Kutlar girmesin diye! Diyerek cevap verdi misafir kız. -Doğru... Peki, kurtlar hangi elmalara girmiyor? -İlaçlanmış elmalara... -Biz hangi elmaları yemek istiyoruz? -İlaçsız elmaları! -İlaçlı elmalara kim giremiyor? -Kurtlar giremiyor... -Kurtlar hangi elmalara giriyor? -İlaçlanmamış elmalara! -Sormuştun ya az önce, cevabı önümüzde. İşte bu elma dilimleri hem ilaçsız, zehirsiz, hem de kurtsuz. Afiyetle yiyebiliriz, dedi...