Kendini sağan meme

Bu, ne kadar zor iş! Sen bir olta, hep kenarda bekliyorsun. Diğerleri, denizler dolusu balık: Burunlarını değdirip, senden kaçıyorlar! İçinde, bir çelik iğne; daima acılardasın... Olurla olmaz arasında, ümitle ümitsizlik arasındasın. Hâlbuki vermek isteyen; kendini sağan memedir! Hayat boyu ve tükenene kadar... Ya diğerleri? Mideme gaz yaparsa, diyerek bedenlerinin gıdasını, hayatlarının iksirini almamaya çalışan bebekler! * Hazret-i Nuh aleyhisselam; "Ya Rabbi, halimi görüyorsun" demeden önce her gün ve her gece yeniden ve binbir ümitle anlattı, anlattı, anlattı. Alışkanlıklarından vazgeçmeyenler, kendi putlarına tapınmaktan hoşlananlar hor gördü onu, her gün alay ettiler, taşladılar... Peki, kaç yıl? 50 yaşında; "bildiklerini, bilmeyenlere anlatması" ve 500 yaşını geçtiği zaman da; "gemiyi yapması" emrolunmuştu ona. Sen şunu sor kendine şimdi: Kaç defa anlattın ve ne kadar sabrettin? * Ken'an bile binmemişti gemiye. Senin de en yakınların sözüne inanmayacak! Bu durumda sen ne yapacaksın? Vaz mı geçeceksin? Hadi, sen de üç beş sevdiğin kişiyle başla işe, sen de inşa ettiğin geminde yetmiş seksen kişiyi altı ay taşı. Sonunda?.. Üç kıtayı ve yeryüzünü; üç oğlu ve onların evlatları doldurdu Nuh babamızın... * Sen, yürüyen bir kalemsin, gezen bir dilsin. Ve hatta en kolayıdır yazmamak, konuşmamak... Hadi bakalım, yazmayabiliyor musun? Yazma öyleyse!.. Konuşmayabiliyorsan konuşma! Öğretmeye çalışan, anlatmaya çalışan, insanları alışkanlıklarından vazgeçirmeye çalışanlar; ışık vermek için kendini yakan birer mum, süt vermek için kendini sağan memedir! Sen, öğretensin... Düşünsene: Sen anlatmaya çalışmazsan kim anlatacak, sen öğretmeye çalışmazsan kim öğretecek!