9'un ardından...

Temmuz ayının son haftasıydı... Üzerine kat kat iplikler sarılmış tombul bir tırtıl gibi heyecanlıydım; çünkü yarmak vakti gelmişti artık ipek kozamı, ve ben bile ilk defa görecektim kanatlarımı... § Dosyam, boğulmuş ve kuma sırtüstü yatırılmış bir küçük çocuk gibiyken masaların üstünde; hayat öpücüğü gibi bir nefes üflendi içine: -"STOP" olsun!.. Adı konduğunda böylece, yine bir Temmuz'du ve yine böyle bir Temmuz ayının son haftasıydı... § Oyun topu fırlamıştı artık havaya. Herkes kaçışmıştı etrafımdan ve ben tutmak zorundaydım şimdi topu, yere düşürmeden... İşte avuçlarımdaydı top ve haykırmaktaydım: "İstooop!.." Alacakaranlıktı ve herkes bir köşeden bana bakıyordı... § Şimdi, atsam isabet ettirmek, ve top atılsa vurulmamak zorundaydım... Üstelik acemiydim, korkuyordum da!.. Ama, dedim ki; "Hadi, oyna şu oyunu elinden geldiğince... Yüzüncü günü görmeye çalış!.. Bu büyük bir başarı olur. Ve çocuklarına anlatacağın güzel bir hikâye olur ki; hatta dizlerinde torun hoplatırken, yazı yazdığın günleri hatırlarsın deriin derin iç çekerek!.." § İşte o zaman, nerden geldiğini fark edemediğim... Kamçılanmadan, ve hatta sanki kanatları varmış gibi, uçarcasına yol alan beyaz atlar peydahlandı çevremde... Ben sürmüyordum da onları; sanki onlar bir yandan koşuyor, bir yandan da neşe içinde beni biri birlerine atarak taşıyorlardı!.. § Bu sabah... Bu uzun, ve içinde Anka kuşları uçan rengârenk masalın geçtiği çimenli, çiçekli yollara... Ve boyun eğmiş yıllara baktım. Yüz günü çoktan aşmışız hep birlikte, biliyor muydunuz; Onuncu yıldayız artık!.. § Bazen, şükretmeye çabalamak; insana noksanlığını haykırıyor... "Ben, bu kadarcığım... Biliyorum efendim... Ama, gidiyorum efendim; Kâbe'ye doğru!.." § Temmuz ayının son haftasıydı... Üzerine kat kat ipek iplikler sarılmış tombul tırtıllar gibi heyecanlıydım; çünkü görecektim kendi kanatlarımı... Temmuz ayının son haftasıydı; ama 1994 senesindeki Temmuz ayının son haftasıydı... Bugün, dokuz mumun alevine üfler gibi, dokuz defa üfleyin son hayır dualarınızı köşenize doğru; çünkü en çok buna ihtiyacımız var. Her zamanki gibi...