Akşam oldu...

Akşam oldu... Fincanların dibine çöken telveye benzer bi'şeyler var içimde; öksürsem, acı bir kahve tadı. * Akşam oldu... Zannediyorsun ki; bir sıradan gün daha bitti! Hâlbuki öyle değiiil, ben bir gün daha öldüm; sen bir gün daha eksildin benden!.. Yani biz, uzakta kaldık bi'gün daha, birbirimizden. * Akşam oldu... Olacak akşamlardan biri daha soldu yüzümde; hem de ben, gözlerinde titreyişini göremeden, güneşin son ışıklarının. * Akşam oldu... Olmadığın sabahın akşamıydı gene, üstüme çöken... Ve bilirken, şafak sökerken de olmayacağını!.. * Akşam oldu... Sorulmayacak sorular, karanlık köşelerde kaldı: Olacak akşamlarda yan yana olmamak için mi yaşıyorduk hayatta?.. * Akşam oldu... Yine akşam oldu, fakat neden oluyor bu akşamlar? Veya akşamlar, neden böyle oluyor? Fincanların dibinde biriken telveler gibi içime toplanıyor, büzüşüyor bi'şeyler; içim kuruyor!.. * Akşam oldu... Ne dilim "gel", ne de yüreğim; "git" demeye muktedir sana!.. İçim ümit ve korku arası, içim gündüz ve gece arası, içim sevinç ve hüzün arası, içim sıcak ve soğuk arası, içim; ..sen ve sensizlik arası! * Akşam oldu... ..bir akşam daha oldu!