Aydınlığı çalmak

Güneş, dünyanın arkasında iken... Sanki karanlık suratlarda bile gezinen kan damarları gibi; yeryüzünün karanlığında dolaşarak şehir şehir, sokak sokak, kapı kapı ışık ve ısı dağıtan tellerin de irtibatı kesiliverir bazen, enerji santraliyle... İşte o zaman; Bazı ellerde mumlar belirir... * Karanlıksa... Karanlığın içinde bir ışık parlamışsa... Büyüklüğüne küçüklüğüne, doğruluğuna eğriliğine bakmayı akıl edemeyenler toplanır, etrafında çember olurlar... Şimdi, oradaki en güçlü "ben" de; nazarları dahi toplamış olan mumu tutanın elindedir!.. ..... Bu iş kimin elinde emanetse, ona dikkatle bak; Işığı nerede / neresinde tutuyor?.. * Kendileri sansa da yaptıklarını kimsenin fark etmediğini, onların hallerine sen acı... Yazık değil mi; gölgeleri büyük görünsün diye, ellerindeki mumu daha, daha aşağı indirenlere!.. ..... Işığı aşağı indirmek; aydınlığı çalmaktır!.. Bu, ne büyük hırsızlıktır!.. * Halbuki kelimelerdir ışık; yazılan ve söylenen... Kalbe gelen manâlardır... Büyük olan kişi; ışığı veren, yansıtandır... Önünde duran değil!.. ..... Salarsan; yolu bulur ışık, yol ise geleceği... Bizse, yolu takip ederiz!.. * Güneş dünyanın ardında iken, ve bir şekilde teller kesilmişken; işte bu hal fırsattır sana, ele geçmez nimettir... Karanlıkta donan insanların ortasında çıra tutuştur; var ise bir kibrit çöpün... Yap bunu; kahraman ol!.. Çünkü bir zaman sonra, cılız ateşine muhtaç kimse kalmayacak! * Kelimeler ha yazılmış, ha söylenmiş olsun; enerjidir, ısıdır ve ışıktır... Ha şafak sökmemiş ufukta, ha kelimeler dimağları bulmamış! * Şimdi, biz... Karanlıkta elektrikler kesildiği vakit, mumu elinde "kimin" tuttuğuna değil, onu "nerede" tuttuğuna bakmalıyız... Çabasını anlamalıyız önce; Işığı kendi başının üzerine kaldırıp, çevresini mi aydınlatmaya çalışıyor, yoksa onu ayaklarının dibine indirip, kendi gölgesini mi büyük göstermeye uğraşıyor?.. * Gölgesi büyük görünsün diye, elindeki ışığı aşağı indirmek; aydınlığı çalmaktır!.. Bu ise büyük hırsızlıktır; Çünkü ışık, emanettir insana!..