Bir Leylâ... İki Mecnun

Bir varmıış, bir yokmuş... Zamanın derininde Leyla'ya aşık iki tane Mecnun varmış. Kim sorsa, her ikisi de; -Gerçek Mecnun elbette benim, dermiş... * Bu iddialı konuşmalar, sonunda sultanın kulağına kadar gitmiş. Hayret ve merak ile; -Tutup getirin ikisini de, demiş... İmtihan edelim de, gerçek Mecnun kimmiş, bilelim... ..... Askerler dağılmışlar her bir yana, köşe bucak araştırmışlar ve bulup her iki Mecnun'u da saraya getirmişler. * Sultan önce, en görünür yere, ızbandut gibi cellatları dizmiş. -Çağırın şimdi Mecnun'lardan birisini, deyince ilkini salona almışlar... -Mecnun sen misin?.. -Evet Sultanım, ben Mecnun'um... -O halde uzatacaksın kolunun birini ve Leylâ için feda edeceksin... Mecnun, hiç tereddüt etmeden; -Feda olsun Leyla'nın aşkına bir kolum, demiş... * Sultan onu perdenin arkasına aldırdıktan sonra ikinci Mecnun'u çağırtmış. Aynı sözleri tekrarlayarak; -Öyleyse kolunun birini Leylâ'nın aşkı için feda edeceksin, demiş!.. * İkinci Mecnun önce, fedası istenen koluna uzuuun uzun bakmış, bakmış... Sonra da sultana dönmüş. Gözlerinde yaşlar parlıyormuş... -Kesmeyin Sultanım, diye yalvarmaya başlamış... Yazıktır... Kıyamam... Ne olur, kesmeyin Leyla'mın kolunu!.. * Leyla ve Mecnun hikayelerine bayılıyorum... Çünkü bize; "Sevmenin derinliği olduğunu" gösteriyor! Yeni senenin ilk yazısında da bu incelik olsun istedim. Dilerim ki kalbinize kadar ulaşsın sevginiz; teninizde, dilinizde kalmasın...