Bonsailer

Kendi adıma söylüyorum ki, hayatta yaptığım ilk ve en önemli iş; okulu yarım bırakmaktı. Buna her zaman şükrederim... Aksi halde, kendi muhtemel manzarama bakınca varacağım halimi görüp vah ediyorum!.. En yakın arkadaşlarımdan komünistlikten mahkum olanlar oldu, yasak işler yapanlar oldu; ilçe lokallerinde demlenerek emeklilik bekleyen memurlar, pazarcılar, kuryeler, çeşitli esnaflık yapanlar, banka veya belediyelerde görev alanlar oldu... Hiçbirinin de hayali bunlar değildi! Acaba insanlar hayal ve heves ettikleri işi mi yaparsa mutlu ve başarılı olurlar; yoksa o gün tutturdukları puanla girebildikleri okulu (bitirebilirlerse) bitirdiklerinde mi?.. * Beni, istemediğim şehre/durağa götüren otobüste neden kalayım? Eğitimi savunması gereken biriyim ve şunları söylemekten (memleket adına) utanıyorum: Ne ticarî ne de insanî mantığa uymaz bizim şu anki eğitim sistemimiz. Çünkü insan değil, kalifiye eleman değil; bonsai yetiştiriyorlar!.. Bonsai nedir? Sığ bir çanak içinde yaşayan; meyve ve tohum bir yana, odun bile olmayan minyatür salon ağaççıkları!.. Dev bir çınarın, sedir veya köknarın tohumudur ama boyu 15 santimde tutulmuştur! Evet, çok emek harcanmıştır, çok masraflı, yaşlıdır bunlar ama sadece kondukları köşe veya masa başında, öylece durmaları için üretilmişlerdir. Uzamak, köklenmek, gelişmek, meyve vermek, tohum yapmak dâhil bütün şahsî özellikleri sinsice yok edilmiştir... * Bir ağacın dalını/tohumunu alıp toprağa sokarsın. İlk sene köklenip yeşillenir. İkinci sene çiçek açar, meyve yapmayı dener... Üçüncü sene büyür artık, fidan olur, avuçlarında elmalar, ayvalar, vişneler... Sonraki yıllarda ise artık olgun bir ağaçtır o; meyveyse meyve, tohumsa tohum, fışlansa fışlan, odunsa odun verir insana... Bonsailerse, ince makaslarla kök ve sürgünleri sürekli kesilen, boyları bir karışta sabit tutulan, cüceleştirilen ağaçlardır!..