Çayın canı 'ben' çeker

Sabah, henüz, kapağı açılmamış bir gazoz kadar sakin dururken; çayın canı 'beni' çeker!.. Çayın demi; demliğin ağzından bardağın içine, bardağın ağzından içime dökülür... Ben, fısıldarım; içine!.. Duyuyor musun?.. ..... Kim duyar, kimbilir; ben konuştukça! * Susmak; Dağlar gibi konuşmaktır!.. * Sabah, henüz, kapağı açılmamış bir gazoz kadar sakin dururken; çayın canı 'ben' çeker!.. Bense hâlâ; üstünde dumanlar, ve altında dalgalar oynaşan, ak saçlı bir ulu dağ kadar sessizce otururum, hayâlinin başında!.. * Başımda yeller, dışımda eller dolaşır... Tırmalanırım; tırmanıldıkça!.. İçim kanar; Sızarım çaylara doğru!.. * Bir kızıl çay akar denize kadar; içimden gelip... Bir kızıl çay akar demliğin dudağından... Bir kızıl çay bulaşır dudağıma, bardaktan... Durur çarkı saatlerin; Kurur dudağım!.. * Kurur; dudağımda ne varsa, ve kurur kelimeler!.. Durdukça vakit, ve senin hayâlin durdukça karşımda. Bir martı; son caklamasının tam ortasında durdukça heykel gibi, kaskatı; Salacak'la Sarayburnu arasında... Ben çözülemem... Çözülmez kelimeler! .. * Bu sabah, yine çayın canı beni çeker! .. Bir kızıl çay akar denize doğru içimden, bir kızıl çay akar demliğin dudağından, bir kızıl çay bulaşınca dudağıma, bardaktan... Durur saatler... Kurur kalır dudağım; tadı bilinmez!.. * Ben, konuşurum kendi kendime; duymazsın... Bilmesem de kimler duyar, ben konuştukça... Bilirim... Bilirim ki susmak; Dağlar gibi konuşmaktır!..