Ceylan pınarı!..

Ben... Bir zamanlar... Seni görürdüm gözlerimde... Ben... Bir zamanlar, severdim aynaları... Su içen bir ceylan gibi yüzüme sokulup, bakardım kendi gözlerime... Sen, benim gözlerimden; bana bakardın!.. * Ben, bir zamanlar seni görürdüm gözlerimde... Bir "aaahh" desem, buharlanırdı yüzü göllerin!.. ..... Şimdi is sarıyor kırılmış aynaları, her âhımda; tütüyor içim... Tütüyor içim!.. * Ben... Ben bir zamanlar seni görürdüm gözlerimde... Ben; sen gibi bakar,,, sen gibi güler,, ve sen gibi, severdim... Sen gibi!.. * Aynalar bana benzemezdi içimde sen varken; Hani, toprak yolun bir adımlık çukurunda birikmiş suya benzemediği gibi gökyüzünün!.. Aynalar bana benzemezdi içimde sen varken; Hani ben, parıldarken... Hani ışıl ışılken; elektrik verilmiş ampulleri gibi, kristal avizelerin... * Ben, bir zamanlar... Seni seyrederdim, su içtiğim göllerde seenn sanıp, aksimi!.. Ben, bir zamanlar; senn kokan nefesimden buharlanmış göllerin yüzüne yazardım adını, parmağımla!.. * Ben, bir zamanlar; severdim seyretmeyi, aynaları... Hani içimde sen varken... Hani, seni sızdırırken dışıma... Hani, seni yansıtırken; bilsem de sığmayacağını gökyüzünün, yüzüme!.. Ben, bir zamanlar severdim aynaları... Ben, bir zamanlar severdim; Sevilirken!.. * Ceylanlar sokulur da pınar başına... Kimse bilmeez; Pınarların suyuyla mı doyar ceylanlar, yoksa ceylanların gözünden mi dolar pınarlar!..