Cihad -2-

Cihad etmek; elbette çete kurmak, terör yapmak, insan öldürmek değildir... Cihad; küfr ile iman arasına dikilmiş duvarı aşmak için "onu savunanlarla" yapılır. Kılıçla savunuluyorsa kılıçla, kalemle savunuluyorsa kalemle, kelamla savunuluyorsa kelamla! * İslam nurunun küfr karanlığına sirayet etmesine mani olan bütün duvarları yıkılanlar, yeni duvarlar örmeye başladılar. Nereye? "Biz ile inancımız" arasına! İşte o zaman şaşırıp ufka bakamamaya, önümüzü görememeye, (karanlıkta giderken farları sönüveren araçlar gibi) sağa sola toslamaya başladık... Değişik isimlerde çeşitli cemiyetler ve okullar kurdular. Oralardan mezun olanları bu vatanın her yerine "öğretmen, memur hatta din adamı sıfatıyla" gönderdiler. Can damarlarına benzeyen "borularımız" kurumaya başladı ki; onlar, bu vatanın her sokağına, her evine gürül gürül memba suyu, şifa, feyz akıtıyordu... Sonra, zehirle sulanan fidanlar büyüdü. Büyüdü ama, meyveleri meyveye benzememeye başladı. Neredeyse "iş işten geçti" denecekken; kökü derinde olanlar az hasarla kurtuldu... * Bu iş... Yani biz ile kendi inancımız, bizle tarihimiz, köklerimiz, kültürümüz arasındaki duvar; kitap, gazete, radyo, teyp, televizyonla yükseltildi ve internet gibi sair yollarla hâlen güçlendirilmeye çalışılıyor: Deve sırtında altı ayda gidemeyen mektubu, altı saniyede gönderebiliyorsun! Cihat; surları aşmak, inancını yaymak ise; işte şimdi cihat budur! Uçak kaçırmak, bina yıkmak, adam öldürmek değil ki cihat! [Ehl-i sünnet âlimlerinin anlattığı cihad; başka ülkelerdeki ve düşman olan kâfirlerle, devlet olarak savaşmak demektir.] Cihat, önce; inancımızla "biz" arasına sokulan duvarı aşmaktır! Diğer duvarları yıkmak hem daha kolaydır hem de daha sonra gelir. Zaten kendi içindeki duvarı yıkamayanların; uzaklardaki duvarları yıkabilmesi de pek mümkün değildir!