Cihad

Cazıları "İslam adına" diye başlayan her lafın peşinden koşuyor ki, vah! "Uçak kaçırıp gökdelene çakalım!", "Aykırı yazanları patlatalım!", "Her yerde eylem yapalım!" İslam adına cihat ettiğini söyleyenler; İslam dininin "nasıl cihat edileceğini" bildirmediğini mi sanıyorlar? Hâlbuki devlet emri olmadan tetiği çekilen silahın namlusundan "terör" fırlar! Ve terör, pazar ortasındaki bir zehirli yılan gibi kargaşa çıkarır ki; uyuyan fitneyi yılan gibi dışarı salmak haramdır! * Eshab-ı kiram arasına bile suikastçılar girmişti, büyük acıdır... Haşhaşi'ler de "Müslüman" sınıfındaydılar. Ama Hasan Sabbah tarafından afyonlanıp katliama gönderiliyorlardı! Sultan Alparslan'ın veziri (fıkıh ve hadis âlimi olan) Nizam-ül-Mülk'ü bile onlar şehit etmişti. Ki adına "Alamut" denen kaleleriyle üzerinde durduğu dağlar altın olsa, boşluğu kapatılamaz bir devlet adamıydı... Yani her "İslam adına" diyenin yaptığı iş cihat olmaz ve her "cihat yolcusunun" peşinden gidilmez! Ferdî müdahaleler çapulculuk olur; karışıklık, fitne, fesat olur... Cihad; küfr ile iman arasına dikilmiş duvarı aşmak için "onu savunanlarla" yapılır! Aydınlığı kapatan bu duvar ister batıyla doğu arasında, ister şu sayfayla bu sayfa arasında, isterse kendinle nefsin arasında olsun... * Tam 1300 yıl, parlak inancımız ile karanlık arasında duran duvarları yıkmak için cihad ettik: Mekke, Kudüs, İstanbul, Avrupa ve bütün kıtalar... Kanla, gözyaşıyla, rahmet olan yağmurla, ama her duvar yumuşadı ve eridi. Küfrün kararttığı topraklarda iman nuru parladı; onu görüp tanıyanlardan İslamla şereflenmeyi tercih edenler oldu... Fakat sonraki asırda... Bizlerle "diyar-ı küfr" arasındaki her duvarı yıkılanlar, şeytanı bile şaşırtan yeni duvarlar inşa etmeye başladılar: Bizler ile "inancımız" arasında! (Devamı yarın.)