Dilinden tutuşmak(!)

Sıyrıldım derinlerinden yalanların; yılanların derilerinden sıyrıldığı gibi!.. ..... Geride kaldı herşey, dün gibi!.. Ama gün gibi, aşikârdı; seni sevdiğim!.. Eyy, sevdiğim... § Ve, boyanmak ister gibi kanından, kınından çekilmişim; sana doğru!.. Ama; "Kendimle" savaşım!.. ..... Kendim ile savaşım... Benim, beennn; yenen de, yenilen de... Yerde yatan da paramparça, ve başımda dikilen de!.. Benim, bennn; hem yaralarımı saran hekim, ve hem ağaçta yutkunan akbaba!.. § Bir gün "zaman" kurtulacak benden; öksürerek veya aksırarak... Artık, nefesine engel, ciğerine çengel olamayacağım!.. Çıkıvereceğim içinden sadece, sadece savrulacağım; İçimde, senin de kalmanı umarak!.. § Dedim ya, sıyrıldım derinlerinden yalanların; yılanların derilerinden sıyrıldığı gibi!.. Ama, "senden önce" sarıldım boynuma; cellatımın elindeki yağlı ip gibi!.. Dedim ya; sen isen... Sen iken bile fetihlerin adresi; Kavgalarım kendimle!.. ..... Hadi, söyle bana biliyorsan; hem kaçıp hem kovalamak nasıl şey?.. Biliyorsan söyle hadi; perişanlık ne demek kendi zaferlerinde?.. Veya, bir vahşi hayvan gibi; yakalamak ne demek kaçmaktaki kendini?.. § Ve "mekânlar" çatladı ayağımın altında; düşürmek için beni, zamanın karanlığına!.. Dilimi tutuşturdum... Dilimden yanıyorum... Dilimden... Aahhh, dilimden; İçimde, sen!.. § Eyy, sevdiğim; "feda" mı bunun adı?.. ..... Yani, bu karanlık tuzaklardan... Ve fırlatıldığımız uzaklardan... Senden ve benden geriye "ne kalacaksa" taşıyabilmek için... Yani, görebilmek için önümü; yakmışsam kendimi, dilimden; lambaların fitili gibi... ..... Seninle yanıp karanlıklarda usuul usul; vazgeçmiyorsam yürümekten, görüyorsam geçeceğim yolları... Yanmak mı, yakmak mı, nedir; yoksa feda mı bunun adı? ...... SORU: Emin misiniz?.. Siz, şimdi, gerçekten, günün "sevenlerin günü" olması için, tarihin; Şubatın 14'ü olmasını bekleyecek misiniz?..