Dünyama

(...dünyamsın!) Sımsıkı sarılıydık birbirimize, ikimiz... ..... Sımsıkı sarılmıştık birbirimize,,, ama; Benim kollarımla!.. * Sen, işte bunun için dünyaya benziyorsun; ve ben ise sıradan, herhangi bir insana... * Sanıyordum ki; Sen, benden de çok seviyorsun beni. Sanıyordum ki; Sen, benden de sıkı sarılmaktasın bana... Sanıyordum ki; sen benim canımda olduğun gibi, ben de canındayım senin... Ama, anladım ki; yanında olmak başkaaa, canında olmak başka!.. * Sonunda... Sanmalarımın belki en renkli, belki en ılık, belki en yumuşak gününde, düşüveriyor kollarım... Ve düşüyorum, boylu boyumca; ...toprağa!.. * Sen mi?.. Kalıyorsun; Yüzünde henüz dudağımın sıcaklığı, ve tutunmak isterken tırnağımın açtığı birkaç çizikle... Kalıyorsun; Bütün cazibenle!.. * Bana mal olmanı isterken; Mâloluyorsun, bana!.. * Yıllarca sarılıydık birbirimize... ..... Yıllarca sımsıkı sarılmıştık birbirimize, ama; Benim kollarımla!.. ..... Anlamadığım gün, işte bugün; Dünya mı sana benziyor daha çok, yoksa sen mi dünyaya?..