Gölge

Çünkü sen... Bana bakınca... Benimle birlikte; "ardımda olanı" görüyorsun... * Bazıları bana bakıyor, gölgeme bakıyor, hatta eğilip ardıma bakıyor; ama hep beni görüyor... Yazık! * Bazılarıysa bana bakıyor; beni görmüyor... Sana bakıyor; seni görmüyor... Kime bakarsa, onu görmüyor... Nereye bakarsa baksın; ..hep, güneşi görüyor... * Deneyen bilir: Ona bakan, ya göremez olur veya izini görür güneşin; bir damga gibi, bir mühür gibi, baktığı her şeyin üstünde... Güneşi gören göz, başkasını görebilir mi?.. * Sen, bilirsin; Aslımın gölge olduğunu!.. Gölge; Güneşin var olduğunun delilidir!.. * Gölge ki, var bile değildir; ..nasıl yâr olur? * Her zaman dediğin gibi; Bakınca bana, heyecandan dolaşsın elin ayağın... Çünkü sen iyi bilirsin güneşin var olduğunu ve ben bilirim yerdeki gölge olduğumu! * Karanlıkta gölge olmaz! ..... Ve ikimiz de biliriz ki; Olmasaydı eğer şu mübarek ışık; ne ben var olurdum... Ne sen, benim "olmadığımı" görebilirdin! * Bütün varlığımız yokluktur; Eğer yok olmasaydık, var olur muyduk?