Gül bahçesi pâre pâre kor açmış

Menzilim karanlık, insiz ve cinsiz; Jiletli yollarda kanlı izlerim! ..... Yolumun ilersi yol bile değil. Yol; bir olgu, yol; geçilmiş ve geçilecek yer... Yol; açılmış, temizlenmiş, geçilmeye izin vermiş mahaller... Yollar seni hedefe, menzile ve mekâna götürecek çizgiler. Ve ben!.. Sıradışı, gidilmemiş bir yolun yalınayak yolcusu... Ve ben; yüzü bilinmeyene dönük kişi, sırrı fâş etmekten âciz, ademe koşan âdem! ..... Dizginsizdir dilim, sözüm izinsiz; Yaramı bağrıma basar gizlerim! *** Dikenler saplanmış içime yaaar yar; Gül bahçesi pâre pâre kor açmış... ..... Acı; canevime çivi çakan kiracı! Acı; içimde nefes, acı; gözümde ışık, acı; başımda fikir, acı; uykumda rüya... Muhafızsız kervanın tepesinde savrulan haramîler güruhu. Acı; bende olan herşeyle takas isteyen riya! Acı; söküldükçe kendine sarılan yumak! Acı; damarlarımda kezzap, bedenimin tuzruhu... ..... Hayat dedikleri kaç karış ey yar; Çilesiyse bende kulaç kulaçmış? *** Bir mavi gezegen kamere mâşuk, Oysa onu çeken güneşmiş eyyvaahh! ..... Işık... Nerden gelir ve kime gider?.. Işık, sima bulamazsa semada karanlıkta kaybolur!.. Sen ki; seni gören göz yoksa sanki yoksun, sanki yoksun, yoksun sanki evrende... Ben bakmazsam gözüne kayıp adadır yüzün; gözün kendini görmez! Benimle mânâ bulur bana sattığın hüzün. ..... Artık gönül kırık hisler buruşuk; Dünkü dolunaylar çöllerde seyyah!