Gündöndü

Gündöndünün güne dönük yüzü gibi sana dönük yüzüm... Güneşimsin! § Bilirim ki; kavuşsam yanarım, ateşe düşmüş bir pervane gibi!.. Bilirim, ama dönemem arkamı yârime; var kalmak için... Sanki var kalmak, yâr kalmak gibi; yani sanki, yar kalmasam var kalamam... § Görmesem, kalsam karanlığında; solarım. Çünkü ben ışık solurum yüzünden, rengimi solurum!.. Görmesem titrer boynum, bükülür; öksüz ve yetimler gibi... Görmesem, kıvrılır kolum kanadım; nîmete basıp da çarpılmış garipler gibi... Görmesem... Aah, görmesem solarım... Çünkü ben ışık solurum yüzünden... Rengimi solurum!.. § Gündöndünün güne dönük yüzü gibi, sana dönük yüzüm. Güneşimsin!.. ..... İşte bu yüzden çığlık çığlığa güler içim... § Ben, ışık solurum ya,,, rengimi solurum ya yüzünden; hani su katılmamış bir sevgidir ya senden emdiğim... Su katılamaz ki güneşe!.. Bilirim. Kavuşsam yanarım, ateşe düşmüş pervane gibi. Ama görmesem; ...yanaar, içim!.. § Seni solumazsam, solarım. Kavruk bir kahverengiye doğru kıvrılır diri yeşil yapraklarım. Ağacında çürümüş cevizin renginde belirir yaralarım... Artık tenime dokunan; dikene dokunmuş gibi çeker benden elini... Nihayet içim kararır; Henüz içi boş iken her çekirdeğimin!.. § Gıdamsın. Ben, senden beslenirim... Görmesem yaşayamam; solumazsam seni, solarım!.. Çiçeğimin sarı yaprakları büzüşür nihayet, ve altından birer gözyaşı damlası gibi düşer toprağa... § Güneşim!.. Gündöndünün güne dönük yüzü gibi sana dönükken yüzüm; her soluk bir ayrı mutluluktur benim için, içinde isem... Veya sen, içinde isen her soluğumun!.. ..... Sana dönük yüzüm... Güneşimsin!