Hep!..

Yağmur çiseliyor... Aklıma sen geldin! Ve kuşlar cıvıldıyor kuytu dallarda. Aklıma sen geldin... Kış rüzgârı, ürpertiyor. Aklıma sen geliyorsun. Sokaktaki kedi ıslanmadan karşıya geçmeye çalışırken, kanatlarından sesler çıkaran kumru havalanırken aklıma sen geliyorsun... Simitçi simitlerine torba geçirmiş, metronun makinisti kulağına çiçek takmış, kurstaki arkadaşlar sürpriz parti düzenlemiş; aklıma sen geliyorsun... İçimde sıkıntı olsa... Annemi hatırlasam... Uykum gelse veya kaçsa, başım ağrısa, boynum tutulsa, omuzum çekse, yorulsam... Gülmek, şımarmak, şımartmak veya nazlanmak, nazlandırmak istesem hep aklıma sen geliyorsun. Ve tatil günü okunacak, tatil gibi bir yazı yazmak istesem... * İşte gecenin yarısı geçmiş. Üzerinde sarı bir civciv bulunan kocaman fincanımdan papatya çayı yudumluyor, gecenin ikinci yarısına ilerliyorum... Eski bir yazımı okuyorum, yarım kalmış bir cümleyi tamamlıyorum... Titreyen bir şarkı işitiyorum; gene seni hatırlıyorum... Fark ediyorum ki ben kitaplara bakarken, otobüs durağında beklerken, vapurun martılarına simidimden parçalar koparıp fırlatırken, film afişlerini incelerken... Sabah ezanlarını dinlerken, mezarlığın yanından geçerken... Guruba dalarken, dolunayı, yarım ayı ve hilali izlerken... Karanlıkta, evlerin pencerelerinden taşan ışığa veya aynada rastladığım gözlerimde titreyen ışığa bakarken... Tıraş olurken, dişimi fırçalarken, saçımı tararken... Demliğe karanfil atarken, omletin üstüne koyduğum peynir diliminin eriyişini seyrederken,,, ben,,, neden hep seni hatırlamış halde buluyorum kendimi? Ve her neye baksam, ya içimde bir neşe veya tırmalayan bir hüzün... * Her an aklımdasın da; yine her şey, seni başka bir biçimde, taze olarak yeniden hatırıma getiriyor. Ya her şeyi sana söylemek, ya her şeyi sana yazmak istiyorum... Cennet çiçeğim; Galiba ben ömrümü, seni özlemekle geçireceğim...