Kapından geçer

Aaah, ki; pınar gözlerine benzeyen göz pınarlarımda içim... İçimin tadı; yaşımın tuzu! Yahut, gönlümün tatlısı; gözümün acısı!.. Düşünmekten korkarım; Ya siliniverseydin yüzünden gölümün! Ya farklı bir hayal, ya başka bir şekil, ya ayrı bir gölge düşseydi üzerine, gönlümün!.. Dökülseydi sevgin; Suyu uçmuş denizler gibi boşalırdı içim... ..... Eski bir gaz tenekesiyle dinmez gürültüler çıkaran meczuba dönerdim belli ki!.. Mülküm sandığım köşeden, gelip geçen herkesin yüzüne söylerdim de türkümü; ..kimseler duymazdı beni!.. Çekilseydi sevgin; Kanadı kopmuş kuşlara dönerdim, havada!.. İşte o zaman da; bir afallayış ve bir çaresizlik mührü gibi çakılır, iz olurdum toprağa!.. Halbuki ben... Yürüdüğün çölleri koklayarak, sürmeye çalışırım izini... Ve ben, senin, her damlasına talibim; terinin... Anladım bir gün: Cennete ve cehenneme giden yol da, kapından geçiyor!.. İşte bu, bütün mesele: Çağırışına uymak, davetine gelmek... Cennet ve cehennem yolunun farkı da, ancak; adını bilmek ile bilmemek arasındaki kadar!.. Düşünmekten bile korkarım; Ya çekiliverseydi, ya siliniverseydi sevgin? Ya farklı bir hayal, ya başka bir şekil, ya ayrı bir gölge düşseydi gönlüme!