Müzeler Günü(!)

Anneler Günü geldiğinde canımı ne acıtıyor biliyor musunuz? Anneleri hatırlamak! Anneler nasıl unutulur? "Hadi annemizi hatırlayalım bugün!..", "Hadi sevgilim, annemize kendimizi hatırlatalım bugün!..", "Hadi çocuklar, hazırlanın da anneme sizi göstereyim bugün!.." Anneler günü; annemiz ve kendimizdeki durumu/değişikliği görme/gösterme günü ise... Ve yani eğer bu gün olmasaydı evlat-anne ilişkileri kopacak, bitecek idiyse; ..işte insanı nefessiz bırakan bir dehşet! Veya mahvolacak toplumların dehşetengiz hakikati! ..... Anneler gününde sıkça geçen "hatırlamak" kelimesinin neden canımı acıttığını anlatabiliyor muyum? Ve acaba anlatabiliyor muyum; her günün ayrı bir "anneler günü" olduğunu? * Her mağazada hediye kampanyaları ve çoğu evladın elinde annelerine alınmış hediye paketleri... Peki, acaba hangi evlat "annelerinin kendilerinden hediye beklediğini" sanmaktadır ki? Hâlbuki anneler; sadece sevgi bekliyor, ilgi bekliyor ve evlatlarına verdikleri emeğin idrak edilmesini bekliyor... Hediye almakta gösterdikleri sevinç bile; evlatlarının hediye alırken dahi olsa kendilerine yöneldiklerini, kendilerini düşündüklerini bilmelerinden gelmekte... * Evet, bugün anneler günü. Peki yarın?.. Geçenlerde "Müzeler Haftası" vardı. Girişleri ücretsiz olan müzelere ziyaretçi akını oldu... Ya sonraki gün? Evet, bugün de anneler günü... Fakat yarın da ve sonraki gün de, hatta daha sonraki günlerde de; annelerimiz kapalı değil, ücretli değil!.. * Her yıl yazmaya çalışırım şu sözleri: Anneler... Evlatlarınız adına "bugününüzü de" kutluyorum. İyi ki vardınız ve bizler sizde var edildik... Ellerinizden öpüyorum. Ve "Cennet kokan" ayaklarınızdan!