O, Leyla değil

Bu, deli değil ki, diye bağırdı hükümdar, şaşkınlıktan açılan gözlerle... Herkes sustu. Mecnun rahatsızlıkla kıpırdadı. Sonra sessizlik daha da büyüdü... Hükümdar sırf sözü tekrar ona vermek için; - Neden herkes sana "deli" diyor? Diye sordu. Mecnun göz ucuyla bir an baktı ona ve ardından gözlerini boşluğa dikerek; - Deliliğe "akıllı olmama hali" diyorlar, dedi... Peki, arayışında bile "aradığını bilmeme" halindeki kişilere de "deli" mi diyorlar? * Leyla'yı aramak, demek; "her şeye" seslenmek, demek... Her şey şu ki; "şey" olup bilinen ve anlanan ve hayal edilebilen her ne varsa... Bunların her birine tek tek ve ayrıca hep birlikte seslenip; "Sizin her birinizden ve hepinizden başka olandır Leyla", demek... * Leyla'yı aramak; "Leyla olmayanları bilmek", demek... Her ne varsa Leyla olmayan; uzaklaştır... kaldır... sil... unut... yok et... ..ki Leyla'nı bulmaya doğru bir adım daha yaklaş! Leyla, var; Ama yokların ardında! Her ne idiyse bulduğum; O, Leyla değil!.. * Kimseden çıt çıkmıyordu. Sanki nefesini bile tutmuştu herkes. Mecnun da konuşmuyordu şimdi. Hükümdar ise biraz şaşkın, biraz memnun, ama en çok da "derinlerin" tadı damağında kalmış olarak başını salladı ve; - Konuş oğlum, devam et, şimdi tam sırasıdır, dedi. Bizler anlamasak da... Bu kapıdan çıktığında seni gene "deli" bilsek de, anlat bize kendini... * O zaman başını önüne eğdi Mecnun. Sanki gözlerini de kapattı. Heyecansız, duru bir sesle konuşmaya başladı... - İyi yanmadığı için duman ve koku vererek baş ağrısı yapan odunkömürüne "marsık" denir ya, dedi... İşte ben de marsık gibiyim... Eğer iyi yansaydım ne dumanımı görürdünüz, ne kokumu duyardınız!.. * Ama ben, sokaklarda ve çöllerde, böyle kararıp kalmış bir garip Mecnun'um. Mecnun'um ki; ben ve benle beraber her şeyi yok biliyorum... Ki; O'ndan gayrı her ne varsa, ayrılsın diye güzel adından... * Hiçbir şey yok, ve hiçbir şeyim yok. Leyla, diye ismini söylemekten başka ne zenginlik isterim ki ben? * Bir solucan gibi; çıplak olarak, vücuduma tam uyacak delikleri giyinsem... Ve yine bir solucan gibi çamurları yalasam; "Gitmektir" benim işim, biraz daha ileriye... Çünkü Leyla'ya gidiyor bütün yollar!.. Çünkü "Leyla" diye, adını zikrettiğim zamanlar yaşıyorum ben asıl...