Ruhunuza Fatiha!

Bu yazıyı iki gün önce yazıyorum hem de cuma saatine yakın. İşte şimdi tam zamanıdır, çağırıda bulunuyorum: Haydi bütün ölmüşlerinizin ve ölmüşlerimizin ruhlarına birer Fatiha okuyalım! Bilenler okusun, bilmeyenler öğrensin veya sadece "amiiin" desin... * Şimdi belki merak eden olmuştur bu Fatiha'ları neden okuttum sizlere? Cevabı açık: Sizler de öleceğiniz, yani hepimiz öleceğimiz için... "İyi de, öleceğini bilmeyen mi var insanlar arasında" denirse, sormanın sırasıdır: Öleceğini, yani buradan gideceğini bilenler, biliyorlar mı kendi yerlerine kimi bırakacaklarını?.. Bir ressam, bir yazar; kendi ardından gelecek ve kendi yerini dolduracak birilerini bırakmak için çaba göstermiyorsa, alsın o fırçasını/kalemini, kulağını kaşısın! Çünkü sorarlar adama: Neden "okul" olmadın? Elinde kalem vardı, elinde fırça vardı, elinde kamera, mikrofon, yetki, makam, para vardı da neden lokomotif olmadın, neden yön levhası olmadın?.. Hesaba çekmezler mi insanı: Birilerine yol oldun mu, köprü oldun mu? Yani sorumluluğunu sırtlandığın birilerini bu noktadan ötekine, bir yamaçtan karşı yakaya geçirdin mi? Birilerine yol gösterdin mi? Yani bu köşe başından şu yöne gidersen filan adrese varırsın, şu istikamete yönelirsen falan mahalle varırsın... Bu yola girenlerin tecrübesi bunlar, öteki yolun yolcularının akıbeti şunlardır, diye öğrettin mi? Birilerine yol olamadıysan, birilerine yol bulamadıysan, birilerine yol açamadıysan, bari o yoldan çekildin mi? * Öyleyse hatırlamak zamanıdır ve sormak, düşünmek zamanıdır? Ey kendisine kalem ve kelam verilmiş adamlar, ey ekran ve mikrofona yapışmış kimseler ve makamları tutanlar, parayı yönetenler; bir davan var ise eğer hani senin yazarın, karikatüristin; hani şairin, hikâyecin, romancın; hani programcın, senaristin, yönetmenin; hani düşünürün, hani senin söz ustan, hani senin san'atkârın?.. Hani san'atkârın?.. Yarına san'atkâr bırakmayanın, kârı yoktur bugünden?