Şarjına bak!

(Sanırım bazen, insanlar; kendilerini basite alıyorlar... Halbuki bir insan, en fazla bir insan kadar basittir; yine en fazla bir insan kadar değerli...) Gördüm; duvarda asılı bir fener, çantanın içinde bir telefon ve kapının ardında bir araba vardı... Hangisi çalışır bilmem... Hiçbirinin, bilmiyorum; işe yarayıp yaramadıklarını!.. * Sağında bir insan var, solunda bir insan... Ardında bir insan var, orada, şurada bir başka insan... Her yerde insanlar var da, biliyor musun; İşe yarayıp yaramadıklarını?.. * Fenerin içinde bir pil var; bilse de, bilmese de!.. Telefonun içinde bir batarya var; bilse de, bilmese de!.. Arabanın içinde bir akü var; bilse de, bilmese de!.. İnsanda da bir güç var; el fenerinin pili, telefonun bataryası, arabanın aküsü gibi... İnsanın bilmesi gereken; bu enerji kaynaklarını üst sınırına kadar doldurulabileceği, yenileyebileceği, değiştirebileceği... İnsanın bilmesi gereken; pili düşürür, veya aküyü çaldırırsa yarı yolda kalacağı!.. Ve, insanın bilmesi gereken; Şarj olabileceği!.. * Boşalmış kutu gibi, çöpe atma kendini!.. * İnsanlar, zaman zaman kendilerini basite alıyorlar... Halbuki bir insan, en fazla bir başka insan kadar basittir veya yine bir başka bir başka insan değerli... ..... İnsanın yapması gereken; Zayıfladığını hissettiğinde, kendini daha da küçültmek ve buruşturup çöpe atmak değil,,, kendini güçlendirmektir; Bal akan bir çeşmeden!.. * Çünkü, aküsü çalınmış bir araba yol alamaz... Şarjı bitik bir telefon ses veremez... Pili kayıp bir fener, karanlığı üfleyemez!.. ..... Peki ya insan ne yapabilir; Kendini şarj etmedikçe?..