Sen ve gül

İnsan, güle benzer; gülse insana!.. * İnsanların çoğu, diken doludur; Isparta gülü gibi... İnsanların çoğu, az katmerlidir; Isparta gülü gibi... İnsanların çoğu, pembe çiçeklidir; Isparta gülü gibi... İnsan, güle benzer yani; Gülün insana benzediği kadar! * İnsana benzeyen Isparta gülleri gülümserken bahçelerde; birer, onar, yüzer, biner toplanır yaprakları... Binlerce yaprağı bile bir kilo gelmez çiçeklerin... Ama gereken; binlerce kilo gül yaprağıdır... Bunun için toplanır ve toplanır ve toplanır taze çiçekler... * Sonunda büyük imtihan başlar: Kaynayan suyun buharı... Tam dört ton... Yani dört bin tane bir kilo gül yaprağı, buharda damıtılır; bir kilo gülyağı için... Dikeni bol gülün yaprağı damıtılınca, 4 binde bir oranında gül esansı kalır da geriye; ..acaba insandan kalacak olan, nedir?.. * İşte, aşk; budur! ..... Aşk; sen değilsin, senin kokundur! Sen aşk değilsin, aşk; içinde var olandır... Senden arta kalandır... Damıtılacağın gün, açığa çıkacak olandır!.. * Aşk nedir, biliyor musun?.. Aşk; uzun yolculuklara benzeyen bir bekleyiş, hücrelerde beklemeye benzeyen bir yolculuktur... Aşk elle tutulmaz; kalpte tutulur... * Gülyağı... Yani şu soluk sarı renkli, gül kokulu, keskin lezzetli nesne... Biliyor musun; işte bu gül esansı, uçucudur! Açık bırakamazsın; herkese koklatamazsın!.. ..... Gülün esansı kadar azdır insanın içindeki aşk; Ya da insanın içindeki aşk; gül esansı kadar çoğalıcı ve kıymetlidir... * Sen, ne aşksın; ne aşk senin kokundur... Sen, eğer damıtıldığında; gül kokusu çıkacaksa kalbinden, mübarek olsun! * İnsan güle benzer, güleee... Gülse, insana! Aşk ise; başkadır. Görünenlerden başkadır. Ne anlatılır, ne anlaşılır!..