Ve gene Mecnun

Köpek mi sadıktır Mecnun'dan, yoksa Mecnun mu sadıktı köpekten?.. ..... Her ne ise... Nasılsa bulur sadakat kendine; Kendi yüzünü seyredebileceği bir ayna!.. * Mecnun köpek olsaydı; Bir zincir bulup, boynuna geçirir... Sonra da tutar o zincirin diğer ucundan ve kendini getirip; sevdiğinin kapısına bağlardı... * Mecnuun... Mecnun eğer, köpek olsaydı; zincirinden, kendini sevdiğinin kapısına bağlardı... Deseler ki; git buradan!.. Kovulsaydı bahçeden; alırdı hayalini, gider ve otururdu sokağa... Deseler ki Mecnun'a; bir kerelik hakkın var. Havlayacaksın ve Leyla sesini duyacak! Havlardı... Ve o bir kerelik havlayışı, son havlayış olurdu; ...ciğerini havlardı! * Bu kapıdan ne hırsız, ne uğursuz geçebilirdi artık; Mecnun'un korkusundan... Derlerdi ki; -Gelin buradan gidelim... Şimdi bu dişsiz ve dilsiz ve üstelik, ciğerini havlamış olan mahluk, ağlamaya başlamadan!.. ..... Çünkü Mecnun, Leyla mevzubahis olunca öyle bir ağlardı ki; İster uğursuz olsun, isterse hırsız, dayanamazdı... Derlerdi ki; -Aman, gidelim buradan, yeter ki ağlamasın... Yoksa akacak koca adam, kendi gözlerinden dökülecek dışına!.. * Mecnun, Leyla'nın kapısına koydu kendini, Leyla'nın kapısına bağladı, Leyla'nın kapısında kaldı... Ve Leyla'nın adıyla anıldı adı... ..... -Bir ömür, bir ümit için böyle harcanır mı?.. -Bir hayatını zaten verdiği ve bin hayatı daha olsa tereddüt etmeden vereceği, nasıl bir aşka gark olmuş Mecnun? -Mecnun, ki aah; aynı tahterevallinin bir ucunda biz, diğer ucunda o... Ya o yukarıda da biz aşağıdayız; veya biz, hepimiz onun ağırlığından havaya yükselmişiz!.. ...diyenler kimdi, tarih yazmadı!..