Velimeşe -2-

Velimeşe; birlikte göçen altı hane Evlad-ı Fatihan (yani fethe gidenlerin torunları)'nın belki yorulup, belki beğenip (1877 senesinde) kaldıkları bir bölgedir ve burası Veli isminde bir beyin meşeliğidir. [Çerkezköy tarafından gelip Çorlu'ya doğru giden Kocadere'nin doğusunda kalan araziye yerleşen ikinci kafilenin kurdukları köye ise Veliköy denir.] Velimeşe'ye (Sultan Hamid Han dönemi tarzı) bir cami yaptırılır. Yarısı iki kat ve mekteptir, iç kısmı ise cami. Kapısının üzerinde padişah tuğrası işli mermer bir kitabe... Ahşap minberin üzerinde ise sancak dururdu. O sadece asker uğurlamak ya da hacıları karşılamak gibi durumlarda açılır; derenin hemen ardındaki istasyona veya yine demiryolu boyundaki yolun sapağına kadar sancak önde köylü arkada gidilir ve gelinirdi. * Ben 7 ve 9 yaşlarım arasındaki iki kış ve üç yazı Velimeşe'de geçirdiğim için burada eşsiz çocukluk hatıralarım vardır. Hüseyin Dedem ve Ahmet Amcamın (bence mükemmel ve yeri asla dolmaz) yüksek kerpiç evleri son yıllarda yıktırıldı. İlginç bir güzelliktir ki; bu evlerin kilidi, anahtarı olmadı! Çünkü eski evlerde kapı sadece içeri hayvan girmesin diye iliştirilirdi, fazlası konu komşuya karşı ayıptı! Velimeşe'nin asıl meşhurlarından ilki küçük ve pembe renkli karpuzuydu. İnanılmazdı! Buz/kar ısırır gibi bir kıtırdama hatırlıyorum ve mükemmel bir lezzet. Rengine bakan önce burun kıvırır ama sonra tadını unutamazdı! Şimdi toprağın da tohumların da özelliği değişti... İkinci ünlü, yani benden bir önceki ;) ise bozadır! Akıllara eza'dır!.. Onu da anlatacağım bir gün ama şimdi özetle şunu desem belki önemi anlaşılır: Bozacısının heykeli dikilen tek vatan toprağı "Velimeşe Cumhuriyeti"ndedir! * Velimeşe güreşlerinde, Belediye Başkanı Rasim Yüksel'in takdim ettiği plaketten yola çıkıp nerelere geldik. Köşe yazısında yer belli, laf uzatılamıyor. Fakat www.muammererkul.com isimli sitemizde ve ayrıca @merkul adresli twitter hesabında o günü de uzun uzun anlattım. 40-50 kadar da fotoğraf ekledim. Meraklısı bakacaktır...