Velimeşe

Kendi geleneklerimizin, köklerimizden gelen tarihî motiflerin günümüzde de yaşatılma çabasına bayılıyorum... Bütün renkler, bütün sesler, bütün lezzetler var aslında kültür dokumuzda. Ve yine, atalarımızdan beri gelen bu eşsiz miras; sokak sokak dolaşıyor şehirlerimizde, baca baca tütüyor ocaklarımızda ve nefes nefes soluyoruz, farkında olarak veya olmayarak! Velimeşe'deyiz... Annemin ve babamın babaları ve dedeleri ve o yıllarda Balkan ve Çanakkale savaşlarına gidip de cephede kalmayan bütün akrabalar hep buradaki kabristanda. Harbe gidenlerden dönebildiğini işittiğim sadece annemin babası Hüseyin Çavuş (8 yılda) ve babamın Osman Amcası (16 yılda)... * Velimeşe (Rumi takvimle 1293 senesine denk geldiği için "Doksanüç Harbi" olarak bilinen) 1877 Osmanlı-Rus Savaşından sonra kurulmuş. Plevne Müdafaası da bu savaşın içindedir. Gazi Osman Paşa komutasındaki askerlerimiz, Romanya destekli çok üstün Rusya kuvvetleri karşısında öyle büyük kahramanlık göstermişlerdir ki; yüzotuzbeş yıldır hâlâ anlatılmaktadır. Önce Plevne Kalesi, ardından Şıpka Geçidi düştükten sonra; Plevne, Lofca, Tırnova ve civarındaki köylerdeki Müslüman Türkler, toprak ve her türlü varlıklarını öylece bırakarak orduyla birlikte çekilirler. 1877-1878, Balkanları dilim dilim kaybettiğimiz ve büyük acılar yaşadığımız yıllardır. * [Bu konuyu en iyi anlatan, belli ki; Halil Delice'nin "Görmedin mi Aliş'imi Tuna Boyunda" isimli romanıdır. Oradaki aşka âşık olur, acılar karşısında gözyaşlarınızı tutamazsınız... Ve ayrıca (tarihi "muhabbet tadında" anlatan) büyük tarihçi, rahmetli Yılmaz Öztuna'nın "Avrupa Türkiye'sini Kaybımız" isimli kitabı da bu konunun demirbaş eseridir. (Her iki yazarın da ataları 93 Harbi mağdurudur ve her iki kitabı da BKY basmıştır.) Israrla tavsiye ederim.] O sıra, başkent İstanbul'a yaklaşmaya çalışanlardan 6 hanelik bir kafileye (Çorlu ile Çerkezköy arasından geçerlerken) Veli isimli bir bey, meşeliğinde yer gösterir... (Devam ederiz.)