Yedi güvercinler

Sanırım alıştık artık... Bize sıradan gelmeye başladı şu haber: "Askerlerimiz gene şehit edilmiş..." Buradaki "gene" iki manaya geliyor ve ikisi arasında uçurumlar var. Biri, bu artık bardağı taşıran son damla, anlamında... Diğeri umursamazlık!.. Hâlbuki bu "gene"lerden her biri, öyle birer ateş topu olup düşüyor ki köylerin, kasabaların, şehirlerin ortasına... Sanki hava tutuşmuş; solusan, ciğerin yanar! * Son zamanlarda okuduğum en dokunaklı şiiri okutacağım size... Bu vatanın her evladını evlat bilen, her acısını kendi acısı bilen bir babanın kalemi olmalı bu satırları yazan... Bugün sözü uzatmak, özünü bozacak işin... İhlas Koleji'nde edebiyat öğretmeni olan Yusuf Dursun Bey; "Tunceli'nin Pülümür İlçesinin Kocatepe Karakoluna 05.06.2007 tarihinde bölücü örgüt tarafından düzenlenen hain pusuda şehit edilen 7 askerimize rahmet dileklerimle" diyor şiirinin başında... Ve sonra şöyle devam ediyor: Pülümür dağında yer havadaydı, Yedi güvercinler bir yuvadaydı, Dost yüzlü hainler hep ovadaydı. İhanet kokusu alıyorum oy; Bekle beni düşman, geliyorum oy! Vatanın bağrında bir fidandılar, Al bayrağın ateşiyle yandılar, Ölümü okşayan birer candılar. Kendimi askerde buluyorum oy; Bekle beni düşman, geliyorum oy! İkiz kardeşine ağlayan yiğit, Feryâdı yürekler dağlayan yiğit, Kendi kaderine ağla, yan yiğit; Acınla serâpâ doluyorum oy; Bekle beni düşman geliyorum oy! Anneler, rüyada görün kuzuyu, Anneler, son defa sarın kuzuyu, Anneler, kurbanlık verin kuzuyu; Evlât acısını soluyorum oy; Bekle beni düşman geliyorum oy! Bilen bilir neden, niçin öldüler, Vatan için, bayrak için öldüler, Sevenleri, için için öldüler; Şehitler ölümsüz, biliyorum oy; Bekle beni düşman geliyorum oy! > Yusuf Dursun