Akıl neye yarar?

Birileri Türkiye'yi ele geçiriyormuş... Bütün kurumlara sızmışlar... Dünyayı yöneten güçle irtibatları varmış. Umurumda değil. Gece semaya bakıp, o dipsiz boşluğun içinde ışıl ışıl ve sayılamayacak kadar çok yıldızı görünce onlardan bir çoğunun dünyadan büyük olduğunu düşünmek nasıl titretiyor dimağımı... Ve ben neyim? İnsan... Koca dünya üstünde bir noktacık... Koca dünya... Kainatta bir noktacık... Kırık bir pirinç tanesinin küçüklüğüne ve basitliğine tepeden bakmak ne ahmaklık... O tane nasıl "var" oldu? Hangi akıl almaz maceralarla... Ve kainatın içinde "insan" kırık bir pirinç tanesinden ufalanan tozdan daha küçük... O küçüklüğün içinde düşünen bir beyin, çalışan bir kalp... Elbette bilim adamı değilim... Bir çuvalın içinden yere düşen ilgisiz kırık bir pirinç tanesi gibi bakıyorum hayata... Neyin nasıl olduğunun açıklaması elbette vardır ve bir açıklaması olması iç içe geçmiş bu akıllara seza büyüklük ve küçüklüğü "imkansız"dan bir adım yakına getirmiyor... Bu imkansızı "imkanlı" kılan gücün, yani Yaradan'ın karşısında kırık bir pirinç tanesi kadar zavallı, basit ve çaresiziz. Basit ve çaresiz olana yüklenmiş "hayat" harikası, bizden değil, bize bahşedilmiş olandır... Bunu umursamayıp "var" olmayı iki metrelik bir masanın gücüne, bir kartvizitin ışıltısına, limiti yüksek bir kredi kartına bağlayan insan, kırık bir pirinç tanesi kadar hürmeti hak etmiyor... Çünkü hayata oradan bağlanmak zavallılık... Çünkü insan ölüyor... "Sayın Başkan ve Sayın Yönetim Kurulu üyeleri, emri hak vaki olduğunda yarım kalan işlerinizi ve o çok önemli sorumluluklarınızı tamamlamanız için ek süre isteğinizin iletileceği bir yol ve şekil bulunamamıştır. Maalesef herkes gibi bilmediğiniz ve planlayamadığınız bir vakitte ölecek ve herkes gibi toprağa defnedileceksiniz." Gökyüzü ışıl ışıl... Milyonlarca yıldız... Yenileri, eskileri... Onlardan bir tanesi: Dünya... Üzerinde milyarlarca insan... Bu küçüklük, tarif edilemez büyüklüğü nasıl anlar?