Peygamber Efendimiz "sallallahü aleyhi ve sellem" eshâbının yanına gelseydi, oturan sahâbîler hiç ayağa kalkmazlardı. Çünkü ayağa kalkmalarını istemezdi. Onu üzmemek için böyle davranırlardı. Ayrıca, baş köşeye geçip oturmaz, boş gördüğü bir yere otururdu. Enes bin Mâlik "radıyallahü anh" hazretleri bu hususta diyor ki: - Resûlullah'a on sene hizmet ettim. Bu on sene içinde O'nun bana hizmeti, benim O'na hizmetimden daha çoktur. *** Her sabah, mail kutumdaki yüzlerce mesajın arasında, Abdüllatif Uyan ağabeyin gönderdikleri inci tanesi gibi parıldıyor. Yukarıdaki menkıbe, bu yazıyı yazdığım sabah geldi... Ve lügatimdeki bütün kelimeler firar etti... *** Gelin hep birlikte bir kez daha okuyalım. Ve yaratılmışların en üstünü olanı anlamaya çalışalım... Anlayabilir miyiz? *** Alemlerin Efendisi... "Baş köşeye geçip oturmaz, boş gördüğü yere otururdu..." "....ayağa kalkılmasını istemezdi..." *** Peşinden gidilecek, ayak izlerine yüz sürülecek, rehber edinilecek, yüceltilecek tek insan... Diğer insanların değeri, ancak O'na olan bağlılığı ve sevgisi kadar... Sanat, edebiyat, siyaset, kültür, tarih... Hepsinin işi O'nu anlamak ve anlatmak olmalı... Gerisi yalan...