Çoğu gitti...

Şimdi bahar kokuyor... Ne zaman bu koku kalbinizi acıtırsa bilin ki, yolculuğun sonu gözükmüştür artık... Coşkunun ve ümidin yerini hüzün ve endişe alır ister istemez...Felaket senaryoları insanın kendi kıyametinin gölgesinde kalır; kayıtsızlık zamanıdır... *** "Dur bakalım... Daha gençsin..." diye cümle kuranlar her zaman olacaktır. Onlar aslında kendilerine teselli veren daha yaşlılardır; kanmayınız... *** Şimdi bahar kokuyor... Hüzünle ümit arasında bir yerlerde geçmiş baharların muhasebesini yapıyorum. Yaşanacak baharların sayısının, yaşanmışlara göre azlığına hükmedince insan, muhasebeden başka çıkar yol kalmıyor... *** Neşeli bir yazı kontenjanı dolu! Son bir haftadır Türkiye'de ve dünyada olan bitenlere de yaslanamayız. Feci halde iç karartıcı. Hele birkaç yüz lira için kuyrukta birbirini ezen yaşlı ve muhtaçların görüntüleri vardı ki; başımızı öne eğip altı ay kaldırmasak yeridir. Darbe olsa zil takıp oynayacakken, şimdi sırf hükümete kara çalmak için ordumuza hakaret etme alçaklığına düşenlerin ülkesinde, her şeyi bir anda düzeltmek zor tabii... Ordumuzun emirleri Amerika'dan aldığını iddia edenleri kastediyorum. Zavallılar... Bizim zavallılarımız. Onlar var diye biz de zavallıyız. *** Ama dedim ya... Bu felaket tabloları insanın kendi kıyametinin gölgesinde kalıyor, bahar hüzün vermeye başlayınca... O zaman üstadın dediği gibi bir arayış içine giriyor insan: "İki yıldız arası göğe asılı hamak... Uyku, uyku... Zamansız ve mekânsız uyumak..." *** Yakında İstanbul lalelerle bezenir... Kelebeklerin ve lalelerin de ömürleri bizimki gibi kısa. Hiç olmazsa manzaraya güzellik katmalıyız onlar gibi... Elimizden başka bir şey gelmiyorsa... *** "Küçükken derdi ki, dadım; / Çoğu gitti, azı kaldı. / Büyüdüm, ihtiyarladım, / Çoğu gitti, azı kaldı. ... Bir gün anlaşılır şiir; / Çoğu gitti, azı kaldı./ Ekmek gibi azizleşir, /Çoğu gitti, azı kaldı..."