Kapı açık!

Bizim dahi çocuklarımız vardır. Medyamız cilalar, parlatır ve servis yapar. Ressamdır, piyanisttir, yazardır... Ortak özellikleri, bu topraklara ve üzerinde yaşayan millete yabancılıklarıdır. Gazetelerin sayfaları, televizyonların ekranları onlara dedelerinden kalma bir imtiyazdır; oralarda eksik olmazlar. Halk Ekmek kuyruğunda beklemenin ne olduğunu bilmezler. Onların bir de türbeleri vardır; yaşayan bir türbe... Her şeyden anlayan... Sık sık manevi desteğiyle bu dahi çocukları ve onların hayat düzlemini savunan. Bu savunma uğruna demokrasiye karşı çıkan... Yani eşitliğe... Asıl ihtisası "karı-kız" üzerinedir ve fakat şimdilerde futbol takılıyor. Bunların alayı bu ülkenin değerlerinden korkarlar... Artık ben de sıkıldım yazılmasından, söylenmesinden ama... Gerçektir. Bağdat Caddesi, Nişantaşı, Ortaköy ve Etiler hattında ağırlıklı olarak gece yaşarlar... Yolculukları genellikle uçakla ve adını saydığım muhitlerin özelliğini taşıyan başka muhitleredir. Arada derede "Ekmek Kuyruğunda Bekleyen" insanların oralardan geçmezler. Geçemezler... Korkuları mani olur. Ve korku onları demokrasiden uzaklaştırır. Peki şimdi "giderim" havaları basan bu adamlar, neden hala durmaktadırlar? Veya bunca sene durdular? Bilmiyorum. Hep beraber düşünelim... Ancak kafama takılan, bu zümrenin akrabalık ilişkileridir. Onların geçmişinde nedense fukaralık yoktur. Bunun da sebebini bilmiyorum. Bildiğimi zannettiğim hoşuma gitmiyor. Bunu da hep beraber düşünelim. Bunların çoğunun geçmişinde neden fukaralık yoktur? *** Biz sizden yorulduk yahu... On yıllardır gerdiniz ve içimize sinmeyen bir hayat tarzını, ilericilik çağdaşlık diye dayattınız. Gidebilirsiniz. Daha rahat edeceğiniz birçok ülke var. Oralarda buradaki kadar kazanır mısınız, prim yapar mısınız bilmiyorum ama... Beyazlığınızla fark edilmezsiniz en azından ve mutlu mutlu yaşarsınız. Biz de birbirine benzeyen, birbirini seven zenciler olarak burada mutlu oluruz. Buna hakkımız yok mu? *** Biz çünkü tahammülü seviyoruz. Sabrı seviyoruz. Hoşgörüyü seviyoruz. Ve korkmuyoruz. Hiç korkmadık. Sizden hiç korkmadık. Ama yorulduk. Madem çok istiyorsunuz, gidin. Bu ülkenin manevi değerleri hiçbir zaman değişmeyecek. Bunu beklemeyin. Bir zamanlar girerken kapıyı nasıl açık buldunuzsa, çıkarken de öyle bulacaksınız... Gidebilirsiniz... Size de... Bize de... Biraz huzur olur...