Oyunculuk "Master"ı

İkinci dünya savaşı sonrası Amerika... Savaştan dönen fakat ne yapacağını bilemeyen genç insanlar... Büyüyen bir ülke ve sonu gelmez arayışlar. "The Master" işte böyle bir atmosferi konu ediniyor ve o günün şartlarında ortaya çıkan bir hareketi merkezine oturtuyor. Kimilerine göre bu hareket, Amerika'da hâlâ sıkça dedikodusu yapılan ve hâlâ popüler olan bir tarikat... Savaştan dönen ve ne yapacağını bilemeyen ve biraz da bunalımlı bir gencin, bu tarikatın lideriyle bir araya gelmesi. İki farklı ve çetin karakterin dostluğu ve çatışması... Joaquin Phoenix ve Philip Seymour Hoffman'ın oyunculuk resitali hikâyenin önüne geçiyor. Her ikisinin de bugüne kadarki en iyi performansları diyebilirim. Ama bu harika oyunculuklar, filmin genelini, odaktaki tarikat meselesini gölgede bırakıyor. Halbuki bir dönem filmi ve çok titiz çalışılmış. Emek harcanmış. Yönetmen ustalığını döktürmüş. Gerçi "sıkı film" gayreti yer yer insanı boğmuyor değil. Ve tabii bir de gereksiz abartılı birkaç müstehcen sahne var maalesef. "The Master" sinemaseverler için bilhassa oyunculuklarıyla hafızalara kazınacak bir film. Diğer taraftan Tim Burton çok enteresan bir film ile karşımızda. Bir animasyon. Üç boyutlu. Siyah beyaz. Köpeği ölen bir çocuk fen dersinden etkilenerek onu tekrar hayata döndürecek bir cihaz yapmaya çalışır. Derken hayvan mezarlığındaki bir kısım hayvanlar biçim değiştirerek hayata döner... Fakat burada asıl dikkat çekici olan karakterlerin başarısı... Komşu ve belediye başkanı olan tip, fen öğretmeni, kötü çocuk vesaire... Filmdeki bütün karakterler o kadar ustalıkla oluşturulmuş ki, tabiatları görünüşlerine birebir aksettirilmiş. Bu da ayrı bir seyir zevki demek. Tabii filmin birçok yeri, animasyon olmasına rağmen çocuklar için sakıncalı geldi bana. Daha çok sinemada farklılıkların peşinde olan seyircinin ilgiyle izleyeceği bir film.