Tarafım

"Bana dokunmayan yılan bin yaşasın..." Hayır yaşamasın. Biz bu nereden çıktığı belli olmayan söze, muhtemelen genlerimizin uyuşturulması sonucu yaslandık. Çünkü tarihimiz aksini söylüyor. Onun söylediğine göre; biz, her birimiz, bir orduya bedeliz... Dolayısıyla en ufak bir gürültüde kaçacak delik aramayız. Ama neden Menderesler asılırken, Gezmişler asılırken sinmişiz. Neden tankın önüne kendini atacak bir arslan parçamız olmamış. Bir düdük ötmeye görsün... Red Kit'teki, düello esnasında evlerine çekilip perde gerisinden titreyerek dışarısını seyreden korkak çizgi roman kahramanları gibiyiz. Ulubatlı Hasan mı? O kim? Aynaya bakıp, bu çelişkili kimlik probleminin adını koymalıyız. Hepimiz askerlik yaptık. Hepimizin halimiz hakkında fikri var. Detaylandırmaya cesareti yok sadece... Bunu kırmalıyız. Hiçbir kimse parmağını gözüme gözüme sallayamaz. Ne Cumhurbaşkanı... Ne Genelkurmay Başkanı... Maaşlarını, bize kafa kaldıracak dış tehditlere parmak sallasınlar diye veriyorum... Şimdi taraf olmak zamanıdır. Manzara karşısında hiçbir şey olmamış gibi davranmak, tarafsızlık değil ancak alçaklıktır... Kendisiyle hiç karşılaşmadım. Dolayısıyla dostluğum zaten yoktur. Fakat "dik duruşu" onurluca temsil ettiği için müteşekkir olduğum Ahmet Altan'ın pazar günkü makalesinden birkaç satırı paylaşmak istiyorum: "Bu ülkenin ordusunda cami bombalamayı planlayacak vicdansızlıklar böylesine pervasızca ortaya çıkabiliyorsa, o ülkenin medyası da bu sefalette rol almıştır." "Dört alçakça darbeden geçti bu zavallı ülke, hangisinde medya darbecilerle iş birliği yapmadı?" "Askerlerin sivil yargıda yargılanmasına karşı çıkıp koşa koşa Anayasa Mahkemesine giden CHP'nin başkanından bir ses duydunuz mu?" Ve Altan "Artık bu ülkeyi değiştirelim" diyor. Evet değiştirelim. Ama bunun için herkesin safını haykırması lazım...