Tetiği çektiğin zaman...

Kelimeler, cephane gibidir... Tabanca gibidir... Kurşun gibidir... Ruhsatsızdır... Herkes kullanır... Tetiği çeken kol tutulur belki... Kelimeler tutulmaz.. *** Kimi, sağa-sola rastgele ateş açan sarhoş kovboydur... İnsanlar bir kaza kurşununa denk gelmemek için çekilirler ortalıktan... Sarhoş kovboy atar-tutar... Bir adet gürültüdür... Ve çekilmezlik... *** Kimi, bütün mühimmatını evde bırakmıştır sanki... Yüreğiyle yaşar... Herkes selâm vermek için can atar, yol verir... Tabancasına davrandığı görülmez hiç... Tebessümüyle söyler söyleyeceğini... Ama bilinir ki, gün gelir tetiği çekerse eğer, tek kurşunla halleder karşısındakileri... Kaç kişi olursa olsun... *** Bir kurşun öldürür bazen... Bir hayatı söndürür... Bazen de... Bir aşkı doğurur yüreğinden... Saf ve temiz bir kelime... *** Kurşun satın alınır... Kelimeler öğrenilir.. *** Yüzünden anlarsınız insanın neye sahip olduğunu... Ya kaçarsınız ondan köşe bucak... Yaralanmak kimsenin işine gelmez... Ya da koşarsınız yanına... Huzur güzel şeydir... *** Peki ya bizim kelimelerimiz?..