Travmatize!

Kullandığınız kelimeler ve kurduğunuz cümleler anlaşılmıyorsa, seviyeniz ne olursa olsun; yoksunuz! Bir mide ameliyatı için uzman bir operatörün "Ben o kadar uzmanım ki, bu ameliyatı hastanın omzundan girerek yapıyorum" cüreti kadar sahtekârcadır. Çünkü uzmanlık baş döndürmüş, şımarıklık ve kibir aklı örtmüştür. Be adam! Sözüm ona adam! Ameliyat değil, katliamdır yaptığın! Neticeye bak! Şifa bulan yok! Bir metni okuduğun zaman anlarsın. En azından anlayamıyorsan, eksikliğini anlayıp, hangi açıdan kendini tamamlaman gerektiğini anlarsın. *** "Galiba bilimkurgudan söz ederken unutmamamız gereken şeylerin başında, bu türün çocukluğunun önemli bir bölümünü edebi bir varoşta geçirdiği geliyor. Ve çocukluk biz insanlar için ne kadar biçimlendirici ve travmatize ediciyse, görünen o ki kendimizi yansıttığımız öykü gelenekleri için de durum pek farklı değil..." Bu cümle bir film eleştirisinin girişi. Beyin ameliyatı için topuktan girmiş yazarımız. Okuyucularına filmi anlatmak yerine, kendi ulaşılmaz ve dipsiz derinliğini sergilemek için gayret göstermiş. *** Ya şiirler? Kültür dergilerindeki facialar? Üslup bir güzel kız olmalıdır yürek yakan; makyaj o güzelliğin katili! Hele ki "çirkin kadın yoktur, bakımsız kadın vardır" saçmalığına inanıp boyadan medet umarsanız... Neden çirkin kadın olmasın? Vardır. Çirkin insanlar vardır. Ruhlarını kirletenler çirkindir. Bu kirlilik insanın suretine yansır sempati veya antipati olarak... Makyaj işe yaramaz. Söyleyecek sözünüz yoksa, kurmaya çalıştığınız cümlenin "şık"lığı sizi kurtarmaz. Herkesçe anlaşılmaktan korkmayın. Derdinizi anlatın. Birikiminizi paylaşın. Ulaştığınızı zannettiğiniz yerdeki hazineleri bize aktaramıyorsanız, bir ekmek bile alamazsınız karnınızı doyurmak için. Bir fildişi kulede yapayalnız yaşarsınız mutsuz olarak... Sözlük kullanmaya razıyız. Yeri gelince bir cümleyi birkaç defa okumaya da... Ancak gayretimizi karşılıksız bırakmayın ey kalem sahipleri... Kibrinizle kilitlemeyin cümleleri...