Ahali bunları çoktan aştı da...

Gazete ve TV'lere bakarsak, şu anda Türkiye'nin gerilimden kopacak hale gelmiş olması lazımdı. Piyasalar sarsılmış, dolar fırlamış, iş adamları kulaklarını Ankara'dan gelen her tıkırtıya dikmiş vaziyette olmalıydılar. Öyle ya, Genelkurmay Başkanı, arkasında otuz küsur general ile çıkıp konuşmuştu. Medya'ya göreyse "sert çıkmıştı". Bazı gazeteler, bulabildikleri en iri puntolu harfler ve Org. Başbuğ'un devasa fotoğrafları eşliğinde, çığlık çığlığa vermişlerdi bu konuşmayı... Bazıları ise geceyarısı yasası dedikleri kanun değişikliği ile Başbuğ'un konuşmasını birleştirip nasıl büyük bir gerilimin ortasında olduğumuzu kafamıza çakmışlardı. *** Lakin ne piyasa, ne ekonominin geneli Ankara'daki bu gerilim halinden(!) etkilenmemişti. Aymazlıklarından(!) mıdır bilinmez ama, herkes işine gücüne bakmaktaydı. Ne faiz fırlamış, ne borsa çökmüştü. Ahali Ankara'daki belge tartışmalarını takip ediyor, koparılan velvele arasında işin aslını anlamaya çalışıyor, ama gazeteciler kadar gerilmiyordu. "Sahteymiş, sahtedir o sahte" gulgulesinin tesirinde kalmayıp "pek sahte gibi değil ama bakalım arkasından ne çıkacak" diyor ama bunu işini bozacak bir gerginlik olarak algılamıyordu. *** Küresel kriz yeni bir kavramı daha iktisat jargonuna sokmuştu: Ayrışma (decoupling). Kendisini küresel ekonominin bozucu etkilerinden ayrıştırabilen ülkelerin krizden daha çabuk çıkabileceğini varsayan bu kavram, bu ülkede sosyolojik olarak karşılık buluyor aslında... Ankara'nın bürokratik eliti ile etrafında kümelenen birtakım gazeteciler ve bazı orta sınıf laikler, toplumun geri kalanından ayrışmış durumdalar... Ne gündemler örtüşüyor, ne hayatı algılama biçimleri, ne de hayat tarzları... Bir tarafta hayatın gittiği yönde hareket eden kocaman bir toplum, diğer yanda kendi fasit dairelerinde dönen, işin komiği, dünyanın da kendilerinin etrafında döndüğünü zanneden oligarşik bir azınlık... İronik ve hazin bir tablo bu...