Akıl alır gibi değil...

Son günlerin popüler bir tartışma mevzuu var: Arjantin dış borçlarını ödeyemeyeceğini belirterek konsolidasyona gidiyor. Yani bir miktar borcunu sildirip, kalanını yeniden vadelendirmek istiyor. Ülkemizdeki bazı "nadide görüşlü" iktisatçılar veya piyasa yorumcular aynı şeyi Türkiye de yapsın diyor. Yani borç ödeme acziyetinde olduğunu beyan edip, borçlarını yeniden yapılandırsın! Hatta bunu daha da ileri götürüp: "Türkiye'nin üzerine borç gömleği geçiriliyor; Arjantin ödemiyorsa, biz enayi miyiz ki ödeyelim" şeklinde veciz(!) söylemler geliştiriyorlar. Ekonomisinin belini bir hallerde doğrultmaya başlamış, üzerindeki risk primini nihayet aşağıya doğru çekmeye muvaffak olmuş bir Türkiye'nin, "kusura bakmayın ben borçlarımı ödemiyorum, birazını silin, kalanını yeniden yapılandırın" demesi, en hafif ifade ile "iktisadi bir intihar"dır. İdeoloji-akıl Hani bu görüşler, kahve sohbetlerinde veya arkadaş muhabbetlerinde söyleniyor olsa mesele değil. Sokaktaki adam "Yahu şu borçları ödemesek ne iyi olurdu!" diyebilir. Ama bunu, üstelik iktisadi gerekçelere de dayandırmaya çalışarak, bir ekonomist veya piyasa yorumcusu söyleyebiliyorsa, pes doğrusu! Neymiş, Arjantin yapıyormuş! Yahu el insaf. Şu anki Arjantin ile benzerliğimiz yok ki... O ülke, 3 yıl önce moratoryum (buna devletin ekonomik iflası da diyebiliriz) ilan etmiş bir devlet. Türkiye ise enflasyonunu ve faizlerini son 35 yılın en düşük seviyelerine düşürmeyi başarmış, bütçe disiplinini nihayet sağlamış bir ülke... Üstelik kamu borcunun reel faizi ilk defa tek haneli rakamlara gerilemeye, yerel parası cinsinden borcunun vadesi 5-10 yıla çıkmaya başlamış durumda. Yani bizim "arkaik" iktisatçıların "borcu konsolide edelim" diye velvele yaptıkları konu, piyasa mekanizması içinde kendiliğinden oluşmaya başlamış. O halde ortaya dökülüp de "biz de borcumuzu ödemeyelim, yeniden yapılandıralım, böylelikle borcumuzdan kurtuluruz" demenin alemi var mı? Dedim ya, akıl alır gibi değil...